HomobeleidUitgelicht - Invoering Wmo

HOMOBELEID UITGELICHT
196
zitting te nemen in de straatnamencommissie. Tegenwoordig wordt die
plek ingenomen door Hans Bennis, een geboren Amsterdammer die
werkt bij het Meertens Instituut. Over de voorwaarde dat iemand dood
moet zijn om een straat naar hem te vernoemen, zegt Bennis: ‘Als je vernoemt
naar levende personen kan zo iemand na de vernoeming nog iets
uitvreten dat niet door de beugel kan. Dan zit je met een probleem.’
De commissie kwam op het idee om homo-activisten de vernoemen. In
zo’n geval verdelen de commissieleden de taken. Hans Bennis nam het op
zich om homoseksuele straatnamen te inventariseren. ‘Dat is weer eens
wat anders dan de geijkte,’ vertelt hij. ‘Ik vind homonamen toch leuker
dan boten uit de zeventiende eeuw. Homoseksualiteit is een spannend
maatschappelijk onderwerp: er is nog flink wat weerstand tegen. Vroeger
was ik een echte activist en nog steeds voel ik het als een burgerplicht
om iets aan emancipatie te doen. Voor homo’s, maar bijvoorbeeld ook
voor allochtonen.’
Welke namen zijn geschikt?
Hans Bennis vroeg zich af waar hij informatie kon vinden over emancipatie-kopstukken.
Natuurlijk keek hij op internet. Hij zocht op de trefwoorden
‘emancipatie’ en ‘homoseksualiteit’. Op die manier vond hij een groot
aantal websites met veel informatie, maar de informatie was niet specifiek
genoeg. Uiteindelijk schreef hij op basis van zijn virtuele zoektocht
enkele organisaties aan, onder meer het IHLIA (Internationaal
Homo/Lesbisch Informatiecentrum en Archief) en het Kenniscentrum
Lesbisch en Homo-emancipatiebeleid. Deze organisaties kwamen op hem
betrouwbaar, wetenschappelijk en niet-commercieel over. Ze kwamen
met een flinke namenlijst.
Een deel van de namen kwam te vervallen omdat de te vernoemen
personen nog niet waren overleden of omdat het geen typisch Amsterdamse
voorvechters van de homo-emancipatie waren. En er was nog een
probleem: in andere wijken van Amsterdam zijn al straten en bruggen
vernoemd naar homoseksuelen. Om verwarring te voorkomen mogen er
geen personen dubbel worden vernoemd.
Toch bleef er nog een lange namenlijst over. In de commissie werd gediscussieerd
over de vraag of bekende Nederlanders zuiver en alleen vernoemd
moesten worden om het feit dat zij bekend zijn of openlijk homoseksueel.
Een andere vraag was of personen die reeds op een andere manier
bekendheid genieten in de ‘homo-categorie’ konden worden ondergebracht.
Deze vraag speelde bijvoorbeeld bij Benno Premsela, die behalve
homo-voorman ook ontwerper was. Uiteindelijk besloot de commissie
te kiezen voor personen die doelbewust en duidelijk hadden gekozen
voor activisme rond homo-emancipatie.