HomobeleidUitgelicht - Invoering Wmo

Het rijk probeert de mogelijkheden voor lokaal homobeleid tot op zekere
hoogte wel zichtbaar te maken en te stimuleren door innovatieve landelijke
projecten voor methodiekontwikkeling en verspreiding van good
practices te financieren. De rijksoverheid verwacht vervolgens echter dat
lokale organisaties en gemeenten hun eigen verantwoordelijkheid nemen
en deze innovatieve voorbeelden navolgen.
Ook de reguliere ondersteuning van de lokale implementatie, bijvoorbeeld
in de vorm van deskundigheidsbevordering, is de eigen verantwoordelijkheid
van instellingen en gemeenten. Landelijke instellingen die
hiervoor een aanbod hebben, zoals Schorer rond gezondheid, COC
Nederland rond welzijn, Empowerment Lifestyle Services rond onderwijs
en Stichting Yoesuf rond islam en homoseksualiteit, krijgen steeds minder
subsidie van de rijksoverheid voor reguliere ondersteuning. Die zullen
gemeenten en lokale organisaties in toenemende mate zelf moeten
inhuren. Financiering van het werk van dit soort organisaties zal in de
toekomst nog slechts op projectmatige basis kunnen gebeuren. Dat
brengt risico’s met zich mee, omdat er weinig ruimte overblijft voor
meerjarige sturing en er te weinig gelegenheid is voor het opbouwen van
expertise. Organisaties die voor de uitvoering van hun activiteiten van
subsidies afhankelijk zijn, hebben niet de capaciteit om een inhoudelijke
‘kop’ op de organisatie te financieren. Het gevolg is ad-hocbeleid dat achter
de waan van de dag aan loopt en onvoldoende kan voortbouwen op
bestaande kennis en expertise.
De grootste hindernissen bij de implementatie van het door het rijk gewenste
beleid op lokaal niveau zijn:
• Gebrek aan lokaal bewustzijn.
• Het ontbreken van prioriteit voor diversiteitsbeleid en het ‘meenemen’
van homoseksualiteit binnen dat beleid.
In de komende jaren is een belangrijke uitdaging voor het rijk, de gemeenten
en de lokale belangen- en welzijnsorganisaties om dat lokale
bewustzijn te creëren, op basis daarvan discriminatie actief tegen te
gaan en diensten aan homoseksuele burgers te verbeteren.
Om de ketenkwaliteit tussen rijk, provincies, gemeenten, welzijnsorganisaties
en belangenorganisaties te bevorderen, adviseert het Kenniscentrum
Lesbisch en Homo-emancipatiebeleid: laat al deze partners in
hun beleidsvoornemens rond diversiteit, antidiscriminatie en homobeleid
aangeven hoe zij hun rol en taak in de keten in overeenstemming gaan
brengen met de rollen en taken van de andere partners. Het is nodig dat
de partners daarover afspraken maken en de uitvoering monitoren.
39
DEEL 1 - LOKAAL BELEID