HomobeleidUitgelicht - Invoering Wmo

HOMOBELEID UITGELICHT
74
gemeenten bestaan vormen van bezoekwerk aan eenzame ouderen,
zoals vriendschappelijk of activerend huisbezoek. Uitvoerders zijn onder
meer de Stichting Welzijn Ouderen, de Zonnebloem, het Rode
Kruis, de ouderenbonden en kerken. Ook hier is training van vrijwilligers
die activerend huisbezoek doen waarschijnlijk noodzakelijk, omdat
het meestal gaat om ouderen die niet geleerd hebben om te praten
over seksualiteit, laat staan over homoseksualiteit.
• Gemeenten kunnen in hun productiegesprekken de welzijnsstichtingen
voor ouderen opdragen een aanbod voor homoseksuele ouderen
te realiseren. Dat aanbod bestaat met name uit: het organiseren van
speciale ontmoetingsfaciliteiten en het besteden van aandacht aan de
eenzaamheid van roze ouderen binnen het bezoekwerk.
Zorg
Homoseksuele ouderen hebben behoefte aan een passend zorg- en welzijnsaanbod.
Het gaat daarbij niet zozeer om de inhoud van het zorgaanbod,
maar vooral om de context waarin de zorg wordt gegeven.
Een deel van de houding van oudere homoseksuelen wordt ingegeven
door angst voor discriminatie. Dat geldt vooral ten aanzien van de thuiszorg.
Helemaal verwonderlijk is dat niet: de thuiszorg komt immers bij de
oudere thuis, en dat is de meest intieme levenssfeer. Het kan dan niet zo
zijn dat de oudere zorgvuldig alle verwijzingen naar homoseksualiteit
moet verwijderen, zoals foto’s van geliefden, tijdschriften en boeken. De
veranderende samenstelling van de bevolking baart oudere homoseksuelen
ook zorgen, omdat men vermoedt dat jongere verzorgenden minder
tolerant tegenover homoseksualiteit zullen staan.
Homoseksuele ouderen ondervinden vooral problemen als zij zorgafhankelijk
worden en binnen een zorginstelling terechtkomen in een
hetero-omgeving met heteronormen en -waarden. Zo ergeren homoseksuele
ouderen zich vaak aan het feit dat medebewoners zich nogal afhankelijk
opstellen van hun kinderen en dat gesprekken altijd maar weer
gaan over de kinderen en de kleinkinderen. Ook roze ouderen moeten
hun verhaal kwijt kunnen. Maar de oudere generatie homo’s durft zich
meestal niet over het verleden uit te laten en voelt zich mede daardoor
geïsoleerd.
Als ze terechtkomen in een verzorgings- of verpleeghuis, zijn ouderen
bovendien bang om gediscrimineerd te worden, vooral door medebewoners.
Management en verzorgend personeel zeggen vaak: ‘Bij ons wonen
geen homoseksuelen’, maar gezien het feit dat zes procent van alle mensen
homoseksueel is, kan dat vrijwel nooit het geval zijn. In enkele gemeenten
hebben groepen homoseksuele senioren het initiatief genomen
om met directie en personeel van verzorgingshuizen in gesprek te gaan.