Fiscaal memento oktober 2012 - FOD Financiën

Deel II: De indirecte belastingen Douaneprocedures bij invoer, uitvoer en doorvoer
5.2.3. Kantoren van inklaring
De plaats van aangifte is een kantoor aan de grens van de Europese Unie, in een zeehaven, op een
luchthaven of op een kantoor in het binnenland, tijdens de openingsuren van de kantoren en voor
zover ze bevoegd zijn. Onder douanekantoren in het binnenland worden ook begrepen de kantoren
die werden behouden aan de binnengrenzen. Bij aangifte op een kantoor in het binnenland worden
de goederen vanaf het binnenkomen in de Europese Unie onder geleide van een document naar dit
kantoor gebracht.
De rechten bij invoer, de accijns, de bijzondere accijns alsmede de btw (indien voor deze laatste
geen verlegging van btw - vergunning afgeleverd door Algemene Administratie van de Fiscaliteit
(AAFisc) - plaatsvindt) moeten in principe op het invoerkantoor worden betaald bij het geldig maken
van de aangifte voor het vrije verkeer en/of ten verbruik.
Accijnsproducten mogen evenwel op het invoerkantoor worden vrijgegeven onder schorsing van
accijns met het oog op de opslag in een belastingentrepot.
Na het bekomen van een machtiging van de Administratie der douane en accijnzen en het stellen
van een borgtocht kan uitstel van betaling van voormelde rechten worden toegestaan aan de
aangever (niet te verwarren met het uitstel van betaling van de btw waarvoor een machtiging wordt
afgegeven door de AAFisc en waarvoor een voorafgaande betaling door de aanvrager moet worden
gedaan).
5.2.4. Aangifte voor het vrije verkeer en ten verbruik
A. Principes
Goederen aangeven voor het vrije verkeer is de daad die erin bestaat om niet-communautaire
goederen de douanestatus van communautaire goederen toe te kennen, met betaling van de
eventuele rechten bij invoer en toepassing van de handelspolitieke maatregelen die gelden bij invoer
in de Europese Unie.
Goederen aangeven voor het verbruik betekent bovendien de nationale belastingen betalen zoals
btw en accijns en voldoen aan de bij de invoer voorgeschreven nationale bepalingen.
Goederen uit derde landen, die bestemd zijn voor de Belgische markt, worden meestal gelijktijdig
aangegeven voor het vrije verkeer en het verbruik. Communautaire goederen daarentegen zijn bij
intracommunautair verkeer aan geen enkele douaneformaliteit onderworpen: deze bewegingen
geschieden als intracommunautaire leveringen onder een btw-regeling.
Bij de intracommunautaire verwerving van bepaalde vervoermiddelen moeten evenwel nog steeds
formaliteiten gebeuren bij de douane, die in die gevallen optreedt in opdracht van de AAFisc.
Als in België voor het vrije verkeer aangegeven goederen bestemd zijn voor een andere lidstaat van
de EU, kan vrijstelling van btw in België worden verleend en geschiedt de levering van goederen als
intracommunautaire levering. Indien de goederen niet rechtstreeks naar de lidstaat van bestemming
worden gebracht na aangifte voor het vrije verkeer, moeten ze worden opgeslagen onder het stelsel
van btw-entrepot in België.
Accijnsgoederen die naar een andere lidstaat worden verzonden na aangifte voor het vrije verkeer
moeten onder het stelsel van belastingentrepot in België worden opgeslagen.
214
Het Fiscaal Memento mag niet beschouwd worden als een administratieve circulaire,
er kunnen geen rechten aan worden ontleend. Versie oktober 2012.