Hoofdpijnonderzoek inclusief hoofdpijn behandelprotocol

5.2 De centrale vraagstelling
Hoofdstuk 5. Discussie
Na de drie osteopathische behandelingen bij een geïncludeerde hoofdpijngroep van 39
personen, gericht op de chronische unilaterale hoofdpijn blijkt volgens de tweede VAS-score,
twee weken na de laatste osteopathische behandeling, dat de intensiteit van de chronische
unilaterale hoofdpijn bij 33 personen een significant verschil heeft opgeleverd (± 84,5%) ten
opzichte van de VAS-score voor de eerste osteopathische behandeling.
De frequentie van de chronische unilaterale hoofdpijn is afgenomen van gemiddeld twee
hoofdpijnaanvallen per week naar een gemiddelde van twee hoofdpijnaanvallen per maand.
De duur van de chronische unilaterale hoofdpijn is afgenomen van een gemiddelde
hoofdpijnduur van tien uur of meer per hoofdpijnaanval naar een gemiddelde van vier uur per
hoofdpijnaanval.
De derde meting, tweeënhalve maand na de laatste osteopathische behandeling, gaf een lichte
vermindering van de intensiteit (VAS), de frequentie en duur van de chronische unilaterale
hoofdpijn. Statistisch gezien met een p-waarde kleiner dan 0,05 was dit geen significant
verschil met de tweede meeting twee weken na de laatste behandeling.
Wel kan geconcludeerd worden dat tijdens dit onderzoek de hoofdpatiënten gemiddeld minder
hoofdpijn hadden in vergelijking met voorafgaande perioden zonder osteopathische behandelingen.
De subvragen kunnen beantwoord worden:
Onderzoek naar het geslacht heeft in het onderzoek via de Mann-Whitney U test, waarbij
de verdeling was: 30 vrouwen en 9 mannen, had uitgewezen dat er geen significant
verschil is tussen het vrouwelijke of mannelijke geslacht en de VAS-score ten aanzien van
chronische unilaterale hoofdpijn. Dit gold ook voor de numerieke scores van de frequentie
en de duur van de hoofdpijnaanvallen.
De leeftijd van de hoofdpijnpersonen had wel invloed op de frequentie van de
hoofdpijnaanvallen. Hoe jonger de persoon, des te beter het behandelresultaat ten aanzien
van de frequentiescore. Een mogelijke verklaring zou kunnen zijn dat het autoregulatiemechanisme
op jongere leeftijd een sneller effect sorteert op de in deze thesis
beschreven behandeltechnieken in verhouding tot een wat oudere leeftijd. Het omslagpunt
was gelegen rond de 55 jaar.
De duur (geschiedenis) van de hoofdpijn in jaren had geen invloed op de intensiteit
(VAS), frequentie en duur van de chronische unilaterale hoofdpijn.
163