"Vies niet, homo wel" Ervaringen van homo- en ... - EduDivers

In aansluiting op de eis van een Wet Gelijke Behandeling stelt men dat de rechtspositie
verbeterd zou moeten worden. Daarbij denkt men aan anti-discriminatiebepalingen in het
gemeentelijk beleid, in het schoolwerkplan en in de selectie/sollicitatierichtlijnen van de school.
Over de effecten van dit soort maatregelen verschilt men wel weer van mening. Zo zegt een
leraar:
"Ik ben niet zo iemand die heel sterk voorstander is van hómo-emancipatie. Niet omdat ik
daartegen ben. Ik ben gewoon voor emancipatie. Je bent emancipatorisch bezig;
mensen vrij-makend. Dat is een houding in het leven. Ik ben niet zo'n (activist). Ik denk
dat die homo-emancipatie op zich, stel je voor dat dat iets was, dan zou ik zeggen: Daar
doe ik niet aan mee, want dat vind ik niks. Voor mij is het niet iets speciaals wat ik er nou
uitpik omdat ik homo ben, nee." (leraar 4)
Een lerares vindt juist dat je de dingen specifiek moet benoemen:
"Ik denk dat je om te beginnen vaak wóórden moet gebruiken. Als je bijvoorbeeld zegt: onze
school staat open voor iedereen, vind ik dat lang niet zoveel zeggen als wanneer je
zegt: onze school staat open voor Marokkaanse, Turkse kinderen, homo's, lesbiennes;
je maakt het concreter hè, je haalt het dichterbij" (lerares 6)
Beide docenten geven overigens les aan protestants-christelijke MAVO's. De persoonlijke visie
van docenten op homoseksualiteit speelt een grotere rol bij het geven van suggesties dan de
denominatie.
Door verschillende docenten wordt ook de suggestie gedaan dat de directies van te voren
duidelijkheid moeten geven over hun standpunt. Zij hebben liever een duidelijke afwijzing die
eventueel kan worden bestreden, dan de onzekerheid van een situatie van willekeur.
De geïnterviewde homo/lesbische docenten wensen dat het stereotype beeld over homo's en
lesbiennes verdwijnt. Men wenst ook dat er een einde komt aan de vanzelfsprekendheid
waarmee wordt aangenomen dat iedereen hetero is. Manlijke homodocenten noemen meestal
als eerste suggesties identificatie (door hun eigen voorbeeld) en voorlichting door henzelf of het
COC. Lesbische docenten noemen sneller meer geïntegreerde vormen van aandacht, zoals
nieuw lesmateriaal en aanpassing van het schoolwerkplan. Daarnaast noemen de
geïnterviewde vrouwen vaak aandacht voor homo/lesbisch zijn buiten het schoolgebeuren,
bijvoorbeeld in het jeugdjournaal. Zowel mannen als vrouwen wensen `specifieke' én
`geïntegreerde' aandacht voor homoseksualiteit, maar de mannen leggen wat meer nadruk op
het eerste en de vrouwen meer op het tweede.
De meeste docenten stellen dat er pas wezenlijk een verbetering optreedt als de sfeer op
school verandert. Met name vrouwen vinden dat de (hetero)seksistische sfeer moet worden
aangepakt. Dat is echter makkelijker gezegd dan gedaan. De `sfeer' is niet een zaak die je met
simpele methoden kan benvloeden.
"Als het gaat op het emotionele klimaat (is dat) toch moeilijk in beleid te omschrijven, denk ik.
Kijk, je kan prachtige dingen op scholen zeggen, maar als je weggetreiterd wordt..."
(leraar 13)
Het `emotionele klimaat' is niet iets dat zich beperkt tot de school. Dat is ingebed in de totale
organisatie van deze maatschappij. Een lerares komt dan ook tot de volgende conclusie:
74