ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 38
görmüş birisi falan değildi. Diğerleri artık korkudan ormanın derinliklerine bakmaya
çekiniyorlardı, belki de bundan sonra ormanlara girerken hep ürkeceklerdi.
Koruluk
Külük, elindeki eski bıçakla çevredeki çalıları kesip biriktiriyor, bir ipe bağlıyor ve
sürükleyerek daha ileriye gidiyordu. Bu çalıları küçük demetler hâlinde bağlayıp süpürge
yapacaklardı. Bir bağlam 48 da komşusu Ulya Nene’ye verecekti. Yaşlı, güçsüz bir kadındı ve
evinde tek başına yaşıyordu. Geri kalanını ise satacaktı. Bu süpürge çalılarını iki üç yıldır mevsimi
geldiğinde toplar, bağlar sonra da satardı.
İşte şurada bir çalı daha gözüne ilişti. İyi çalı vardı bu yıl. Sevinçten yerinde duramıyordu,
en az üç dört gün daha gelirdi buralara. Akşam hepsini ayıracak saplarını yontacaktı bu dikenli
bitkilerin, sonra da keten iplerle bağlayacaktı. Kapıların önünü temizlemekte bire birdi bu sırsıl
çalılar. Kullanırken, kuruyup yaprakları döküldükten sonra daha kullanışlı oluyorlardı.
Avullarında 49 hemen herkeste bulunurdu bunlardan. İşte bu çalkı 50 yapma işi, Külük’ün yazın en
büyük uğraşını oluşturuyordu çünkü para kazanıyordu.
O gün akşama kadar çalı kesti. Sonra oturup çantasından çıkardığı kavuttan 51 yedi. İleride
kendiliğinden oluşmuş bir gelincik tarlası vardı, içi siyah beneklerle süslü al bir örtüye benzeyen
engin bir kilim gibiydi. Tarlanın içine girerek koşmaya başladı, narin ve nazik zarsı gelincik
yaprakları koparak esintiyle birlikte havalanıyorlardı. Gelinciklerin aralarına yayılmış olan
karahindibaların kömeçlerinden etrafa dağılıp uçuşmaya başlayan ve kapçıklarını taşıyan havlı
tüyler de dönenerek düşsel bir dünyanın içine çekiyordu çocuğu. Deli gibi koşturup duruyordu
tarlanın içerisinde, sonra yorulup kendisini çiçeklerin arasına attı. Tam tepesinin üzerinde
gökyüzünün ocağı tüm dünyayı ısıtıyordu, bu ocak gitgide kızışacaktı bir iki ay içerisinde ve tüm
bu tarlaları yakıp kavuracaktı, sapsarı kesilecekti buraları. Sonra şu görünen kavak ağaçlarının o
yumuşacık yün gibi pamuksu tüyleri saçılacaktı her yana. Biriktirir topak topak tepe gibi yığar
yakarlardı o tüyleri, birden parlayıverip sonra sönerdi. İleride, uçları topuzlu uzun kırbaçlar gibi
sığırkuyrukları bitmişti tarlanın kıyısında. Daha ötedeki tozlu yolun yanındaysa öbek öbek dikenli
kangallar 52 çiçek açmıştı. “Biraz dinleneyim de hele, soyar yerim,” dedi kendi kendine. Kangalı
çok severdi ama fazla yedi mi dokunurdu. Yan dönüp ellerini başının altına aldı, gözleri ağır ağır
kapandı. Uyuya kaldı.
Gözlerini açtığında hava çoktan kararmıştı. Göz kapaklarını kırpıştırarak etrafına bakındı,
nerede olduğunu anlamaya çalışıyordu. Bir düşün içerisine mi uyanmıştı, anlayamıyordu. Sonra
anımsadı, gelincik tarlasındaydı. Ayağa kalktı, tarladan çıkıp çalılarını buldu. Biraz ileride yerde
48 Bağlam: Demet, deste.
49 Avul: Köy.
50 Çalkı (Çalgı): Çalılardan yapılan süpürge.
51 Kavut: Öğütülmüş, şeker katılmış buğday kavurması.
52 Kangal: Mevsimi uygun olduğunda soyulup yenebilen dikenli bir bitki.
D e n i z K a r a k u r t
ELMA