ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 79
çalarak uçup, boynuzunun çatalları çok da büyük olmayan bir geyiğin böğrüne 146 saplandı. Bu ok
başları savaş alanlarında düşmanın moralini bozması için hedefe giderken ıslık çalacak biçimde
imal edilirlerdi. Kalın bir çığlık sesi çıkaran hayvan acıyla havaya sıçrayarak yere düştü, ölümcül
bir noktaya isabet ettirmişti oku Uruk; bu gerçekten hüner gerektiren bir atıştı. Yanına
vardığında hayvan hâlâ debeleniyordu. Belindeki bıçağı çıkarıp boğazını keserek acısını sona
erdirdi.
Çevredeki ağaçlardan kestikleri kurumuş dallarla ateş yakıp, yemeklerini hazırladılar.
Kımızla 147 birlikte et yiyip karınlarını doyurdular. Gökyüzündeki bulutların şekli bir deve
sürüsünü andırıyordu; en önde iri hörgüçleriyle buğralar 148 görünüyordu, dişilerin yanında ise
torumlar 149 .
Kanak Dağları’nın eteklerine vardıklarında insanı etkileyen bir görüntüyle karşılaştılar.
Dağlar sanki göğe yükseliyordu; aylar sürerdi oraya tırmanmak, üst kısımlar bembeyaz karla
kaplıydı. Kayalar sanki iç içe geçiyor tekrar ayrılıyor, çıkıntılar oluşturuyor, aralarından daha
büyükleri yukarıya doğru uzanmaya devam ediyordu. Ve dağlık alan alabildiğine uzuyor,
yayılıyordu, görkemli bir kaleyi andırıyordu bu sıradağlar. Kimselerin bir türlü rastlayamadığı
cadıların veya ulu bilgelerin yaşadığı yerler buralar olmalıydı. Büyük Deniz vardı bu dağların
ardında. Köy odasında rastladıkları adamı hatırladı Batur, o adamın savladığının 150 aksine Büyük
Deniz geçilemezmiş derlerdi. O kadar enginmiş… Öyle anlatılırdı. Verev 151 bir dağ yamacındaki
yeşil otları yiyen bir elik 152 belli belirsiz seçilebiliyordu, bir insanın öylesi sarp bir yüzeyde böyle
rahat hareket edebilmesi mümkün değildi ama o hayvan için sıradan bir durumdu. Eliğin
çevresinde görünen büyük kaya parçaları belki de bir depremden sonra yuvarlanarak takılıp
kalmışlardı oralara. Yarık yarık görünen dikey oyuntular ise sel akaklarıydı, yağmurlar
başladığında oralardan boğalar gibi böğürerek inen seller aşağılarda birleşerek ırmaklara
karışıyorlardı. Bazen bir ırmak normaldeki su yüksekliğinin üç dört katına ulaşabiliyordu o
zamanlar.
Biraz sonra gök gürlemeye şimşekler çakmaya, dağın doruklarına mavi yıldırımlar
düşmeye, arkasından da inci gibi parlak ve düzgün biçimli, bıldırcın yumurtası kadar iri tolu 153
taneleri dökülmeye başladı. Atlarla birlikte kaçacak, sığınacak bir yer bulamadan deli gibi sağa
sola koşturup durdular bu geniş ve açık alanın ortasında. Sonra Uruk, hayvanların birisinin
arkasındaki çadırı çıkardı da başlarının üzerine tutarak bir parça da olsa korunmayı başardılar bu
taş gibi tolulardan. Ama atlar için yapacak birşey yoktu, güçlükle zapt edebiliyorlardı canları
yanan hayvanları. İliklerine işleyen bir soğuk çökmüş üçünü de titretirken, yağış başladığı gibi
birden kesildi. Yerlerdeki kocaman tolu taneleri yavaş yavaş eriyerek kaybolmaya başladılar.
146 Böğür: Karın, göğüs. Göğsün yan tarafı.
147 Kımız: Kısrak sütünden yapılan, hafif alkollü, ekşimsi doyurucu içecek.
148 Buğra: Erkek deve.
149 Torum: Deve yavrusu.
150 Savlamak: İddia etmek, öne sürmek. (Sav: İddia, tez.)
151 Verev: Dik, eğimli yer. Halk ağzında “Verep” de denir.
152 Elik: Dağkeçisi.
153 Tolu: Dolu. (Halk ağzı ve Asya şivelerinde.)
D e n i z K a r a k u r t
ELMA