ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 59
dalları sallanıyor, yaprakları dökülüyordu. Sallanırken bir açılıp bir kapanan dalların arasından
kımıldayan birşey gördü. Sonra bir kere daha gördü ama tırmanmayı sürdürdü. Karşısında,
dalların arkasında hareket eden birşey vardı. Ama henüz anlayamıyordu ne olduğunu. Korkuları
somutlaşıp, vücut bulup karşısına çıkıyordu galiba zihninin en derin dehlizlerinden.
Zirveye ulaştığında Güneş doğuyordu. Kendisine söylenen zamanlama doğruydu ve çok
geçmeden gözleri aradığı şeye ilişti. Elma oradaydı. Basit, sıradan bir elmaydı. Böyle düşünürken
tam o anda üzerine değen ilk ışıkla birlikte elmanın renginin kırmızıya döndüğünü gördü. Bu bir
ışık oyunu değildi, kesinlikle görmüştü. Elma göz açıp kapayacak kadar kısa bir sürede tamamıyla
kızarıvermişti bir anda. Görmüştü. Ama meyveler ağır ağır olgunlaşıp gerçek renklerini yavaş
yavaş uzunca bir zaman dilimi içerisinde bulurlardı. Böyle birden bire değil… Yoksa beyni
kendisine bir oyun mu oynuyordu bu gece? Bir rüyanın içinde gibiydi. Belki de öyleydi.
Uykusuzluğun ve uykuya karşı verilen uzun ve yoğun bir mücâdelenin ardından başına ateş
basıyor, gözlerinin içi yanıyordu. Dünyaya bir merceğin ardından bakıyor gibiydi. Bu durum,
görüntüler eğilip bükülüyormuş izlenimi bırakıyordu algısında. Sonra kafasını karşısındaki asıl
soruna çevirdi. Homurtuyu ve esintiyi ve daha da ötesi sıcak bir soluğu yüzünde duyumsuyordu
artık. Gerçek olabilir miydi böyle birşey? Zihninin bir yanılsaması mıydı bütün bu olanlar? Ne işi
vardı burada? Niye, ne amaçla geldiğini bile unutmuştu artık. Bütün bunlar bir düş mü, yoksa
geçek miydi? İkisi arasındaki sınırın bulanıklaştığını duyumsadı. Bu düşsel ıssızlığın içinde
yalnızdı. Homurtu tiz bir çığlığa dönüştü.
***
Öğlene doğru Güneş, ateşin içinde kızıp çatlamaya gelmiş, akkorlaşmış iri bir taş gibi
çevresine yaydığı ısıyla her yanı kavururken ormanın kıyısında birisi belirdi. Burada ağaçlar iyice
seyrelmişti, sağda solda ufak tefek çalılıklar göze çarpıyordu. Biraz ileride alaca renkli iri bir
tavşan koşarken aniden durup uzun kulaklarını dikip çevreyi dinledi, sonra tekrar sıçrayarak
geniş yeşil yaprakları olan bir bitkinin arasına girip kayboldu. Ötedeki bir dağın yamacındaysa
artık neredeyse bir adam boyuna varmış olan otlar hışırdayarak bir gölün yüzeyi gibi
dalgalanıyordu. Yemyeşil bir göl gibi… Masmavi gökyüzünün alt kesimlerinde birkaç bulut,
kumaşın üzerine dökülmüş bir iki damla mürekkep lekesini andırıyordu. Üç beş tane sığırcık
oldukça alçaktan uçarak gidiyorlardı; kendi hâllerinde, acelesi olmayan, ücra yerlerde yürüyen
birkaç yolcu gibiydiler. Aniden bir atmaca belirdi, hızlanarak kaçmaya çalışan kuşların üzerine
doğru süzüldü. Nereden çıktığı, nereden geldiği belli bile olmadan, içlerinden bir tanesine
tırnaklarını geçirerek aşağıya doğru inişe geçti, birkaç taştan oluşan yığıntının üzerine kondu.
Üst kısımlarında bir ağaçkakanın ritmik tıkırtılarla kabuğunda delik açıp içindeki böcekleri
yediği, kollarını sevgilisine doğru uzatan biri gibi dallarını açmış, rüzgârsız havada yaprakları
kıpırtısız duran bir kayın ağacının dibinde toynaklarıyla hafifçe yeri eşeleyen kapkara bir at
beklemekteydi. Sırtında çok sağlam ve sade bir koşum takımı vardı. Kaslı bacakları, uzun
taranmış yeleleri, örülüp bağlanmış kuyruğu, süslü bileklikleriyle bakımlı bir hayvan olduğu her
D e n i z K a r a k u r t
ELMA