ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 55
Taş suyun üstünde birkaç kez sektikten sonra kesilen hızı bir sıçramaya daha
yetemeyerek son seferde suya girdi. Gölün ortalarında balıklar yüzeye çıkıp sıçrayıp tekrar
düşüyorlardı.
Başvezir kısa bir sessizliğin ardından tekrar devam etti;
– Sekiz dokuz yaşlarında ancak vardım. Bir gün annemle birlikte dayımlara oturmaya
gittik. Az sonra da yengemin komşusu olan bir kadın daha geldi, mantı için hamur açacaklardı
galiba veya erişte keseceklerdi? Kadının bir oğlu vardı benim yaşlarda, adı Orkun’du. Üç beş
çocuk daha katıldı bize, hep beraber oynamaya başladık. Sonra aklına nereden geldiyse Orkun
incecik uzun dallar kopardı ağaçlardan, yapraklarını sıyırıp hepimizin eline tutuşturdu birer tane.
“Ben ne yaparsam onu yapın”, dedi. Biz de ona uyduk, bizden büyük ya… Bahçe duvarına yakın
bir yerde duran arı kovanlarının yanında yere yüzükoyun uzandık, elimizdeki çubukları
deliklerinden sokuşturmaya başladık. İçerden sesler yükseliyordu uğultu gibi. Arılar biz öyle
yaptıkça kızıyormuş meğer… Hem de tam oğul verme zamanı. Denir ya arı kovanına çomak
sokulmaz diye, biz sokuyoruz işte. Ben bir ara eve gidip ekmek almak için yanlarından
uzaklaştım. Demek ki çok acıkmışım. Eve vardım, yufka ekmeğin arasına tereyağı sürdüler,
üzerine biraz da şeker ekip verdiler bana.
Dışarıya çıktım, bir baktım bizimkiler karşıdan geliyorlar, yaklaştıkça ağlama sesleri
duyulmaya başladı. Yanlarına koştum. Ne göreyim? Bunların elleri yüzleri davul gibi şişmiş, arılar
herbir yanlarını sokmuş; kollarını, bacaklarını. Gerisin geriye eve doğru seğirttim, içeri girer
girmez, “Bizimkileri arı sokmuş,” diye müjdeyi verdim hemen. Önce bir temiz sopa yediler, sonra
da yoğurtlar sürüldü şişlerinin üzerlerine. Yoğurda batırılıp çıkarılmış gibi oldu bunlar. Ben
başladım gülmeye ama neşem fazla uzun sürmedi, ağzımın üstüne temiz bir şamar yedim,
“Sanki sen iyi birşeysin,” diyen annemden.
Her neyse… Diyeceğim şu ki, ya arı kovanına çomak sokmayacaksın, ya da yok eğer ben
yaparım diyorsan onun da seni sokacağını bileceksin.
İkisi de sustu. Batur birkaç taş daha kaydırdı.
ORMAN
Uzaktan göz alabildiğine yayılmış yemyeşil bir halı gibi görünen ve ağaçları göğe doğru
uzanan ormanda güneş batmak üzereydi. Yüzlerce farklı ağaç türüne kucak açıp, koynunda
barındıran ormandaki ağaçların dalları örülmüşçesine birbirine karışmış, iç içe geçmiş ve
herbirinin gölgeleri kaynaşmıştı. Derdini, umutlarını, özlemini içerisinde yaşayan böceklerin ve
kuşların diliyle anlatmaya çalışan bu muazzam büyüklükteki varlığın içinden geçen dere, dalların
arasından süzülüp üzerine dökülen ışıkları yansıtarak altından bir zincir gibi sapsarı yanıyor; bazı
yerlerde içindeki taşlar kora dönmüşçesine kıpkızıl tutuşuyordu. Güneş’in uçsuz bucaksız uzay
boşluğundan Yeryüzüne gönderdiği bereketten, yaşam enerjisinden kendi payına düşen kısmı
D e n i z K a r a k u r t
ELMA