ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 107
A. Tas
Geniş bir salonun ortasında yarı çıplak rakkaseler dans ederken, kasnaklara gerilmiş
derilerden yayılarak her yanı dolduran sesler ve birbirine çarpan metal şıngırtıları ortama şehvet
yayıyor; tefler ve ziller çalınıyordu. Süratle ve dönerek oynayan kadınlar herkesin yüreklerini
ayağa kaldırıyordu. Kıvrımlı, genç bedenleri salınarak, kıvranarak, başlarını geriye atarak ve
ritimle tüm uzuvlarıyla birlikte deviniyor, ortamdaki iç yakıcı, kösnül 196 gerilimi doruğa
ulaştırıyorlardı. Kalçaları sağa sola giderken göbekleri daireler çiziyor, göğüsleri ise ileri geri
oynuyordu. Bütün bu, insanın kanını kaynatan hareketler birbirleriyle müthiş bir uyumla iç içe
geçerek sergileniyordu. İzleyenlerinse akılları başlarından çıkıp bambaşka yerlere gidiyorlardı.
Tüm salon tutuşmuş yanıyordu sanki. Masalara yerleştirilmiş olan beyaz, kırmızı, pembe ve ala
renkli zambakların geriye doğru kıvrılan ince yapraklarının ortasından yayılan kokular, oynayan
rakkaselerin ter kokularına ve masalardaki içkilerin kokularına karışarak her yana dağılıyordu.
Bor 197 ve arak 198 su gibi akıyor, esriyen 199 adamlar oturdukları masanın başından, yeşil
kürklü dağlardan inmişe benzeyen bu ahuları seyrederken kendilerinden geçiyorlardı.
Oturanların herbiri önemli birer boy’un han’ıydı. Sık sık böyle toplanıyorlar ve büyük
şamdanların aydınlattığı salonlarda, onları aratmayacak büyüklükteki çadırlarda, otağlarda 200
sefahat âlemlerine dalıyorlardı. Günlerini gün ediyor, zevk içinde yüzüyorlardı. Başlarında
bulunan Salar Han’a bağlılıklarını bildirip onun uyruğu olmuşlardı geride kalan yıllar içerisinde.
Öyle yapmasalardı zaten başlarına gelecekleri düşünmek bile istemezlerdi. İki gün içinde yurtları
başlarına yıkılır, ala çadırları, gök otağları üzerlerine göçerdi. Salar Han güçlüydü, kafa tutmak
yarar sağlamazdı; en iyisi ona katılmak, onunla birlik olmak, eğlenip, coşkun geceler içinde
boğulmaktı.
Rakkaselerin ayaklarının altına serilmiş gül yaprakları etrafa dağılıyor, kırmızı bir halı gibi
her yanı kaplıyordu.
Gece biraz daha ilerledikten sonra bu han’ların hepsi ortada rakseden bu sülün gibi
kadınları ya da düşmanlarının ülkelerinden ele geçirdikleri kolları kınalı erden 201 kızları,
halayıkları 202 , karavaşları 203 alıp odalarına çekileceklerdi. En az ayda bir toplanıp bu toprakların o
güne kadar görmediği eğlenceler tertipliyorlardı; açgözlülükleri doymak bilmiyor, bileylenmiş
nefisleri bir türlü körelmiyordu. Bu eğlenceler ne zamana dek sürecekti kim bilir? Orada bulunan
herkes sonsuza kadar devam edeceğini sanıyordu belki de. Ancak bazen beklenmedik şeyler
olur hayatta, basit ama etkileyici olaylar. Ne zaman nerede karşınıza nasıl çıkacağını
196 Kösnül: Şehvetli.
197 Bor: Şarap.
198 Arak: Rakı.
199 Esrimek: Sarhoş olmak.
200 Otağ: Büyük çadır.
201 Erden: El değmemiş, bakire.
202 Halayık: Cariye. Kadın köle.
203 Karavaş: Odalık, cariye.
D e n i z K a r a k u r t
ELMA