ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 111
Arkasından diğer yanındaki Mergen Han’a çevirdi yüzünü, kısa boylu neşeli birisi olan bu
han da aynı şeyi yapmakta tereddüt etmedi. Gerçi o eline fırsat geçse söz falan dinlemez geri
dönerdi ama gücün karşısında boyun eğmek gerektiğine inanırdı. Sonra diğerleri de sırayla aynı
taahhütte bulundular. Kimileri bağlılıklarının sınandığı bu olayın gerçekliğinden kuşkulanıyor,
çoğu da tamamen korkudan itiraz etmeden uyuyordu diğerlerine.
Sıra, çok da belli olmayan hafif kemerli sivri bir burnu, kalın, kara kaşları olan bir han’a
geldi. Ayuk Han’dı bu. Ses soluk duyulmuyordu. Herkes bekliyor, onun yüzüne bakıyordu ama
taştan ses çıkıyor ondan çıkmıyordu. Salar Han biraz bekledikten sonra gözünü bir sonraki kişiye
çevirdi. Ondan sonrakiler de aynı sözlerin benzerlerini yinelediler, hepsi de mallarını mülklerini
yağma ettireceklerdi. En sonunda Salar Han, yeniden Ayuk Han’a dönerek;
dedi.
– Sen ne dersin Ayuk Han? Sesin soluğun çıkmaz, yoksa benim sözümü çiğner misin?
Ayuk Han susmuş, yanıt vermiyordu, ağzını bıçak açmıyordu. Başını hiç kaldırmadan
gözlerini masanın üzerindeki bir yere sabitlemiş öylece bakıyordu. Salar Han sesini yükseltti bu
kez, bir kaplan gibi kükrüyordu sanki.
– Konuş, ne diyeceksen onu de, diye bağırdı.
Ayuk Han başını kaldırıp, Salar Han’ın gözlerinin içine bakarak;
– Çiğnerim, dedi. “Senin sözünü de çiğnerim, mezardan atam çıksa onun sözünü de
çiğnerim. Ben malımı kimseye vermem. Böyle birşey istemeye hakkın da yok, bunun törede yeri
de yok. Siz hepiniz ne dediğinizi bile bilmiyorsunuz, kafayı bozmuşsunuz.”
Gözleri akşamdan beri içtiği içkinin ve tüm bu olan bitenin etkisiyle kan çanağına
dönmüştü. Ağzından, yoğunlaşmış alkolün kokusunun da karıştığı zehir gibi bir hava
püskürüyordu dışarıya konuştuklarıyla birlikte. Bütün bu olup bitenlere inanamıyor, inanmak
istemiyordu. Oradan yaşlı bir moruk çıkagelmiş ve herşeyi berbat edip arkasına bile bakmadan
çıkıp gitmişti.
– Verir misin, vermez misin görürüz, diye karşıladı bu sözleri Salar Han. “Törede yeri
yokmuş öyle mi? Peki bütün bu yaptıklarımız uygun mu töreye?” diyerek eliyle salonu gösterdi.
Sonra aynı hiddetle devam etti; “Tüm malına mülküne el koyuyorum, halka dağıtıyorum.
Hanlığını da alıyorum elinden, seni de bu ülkeden sürüyorum.”
O esnada üzerine bastığı yumuşak karları gıcırdata gıcırdata ilerleyen yaşlı kadın evine
gidiyordu, yaptığı davranışın nelere yol açtığını bilmeden. Dayak yemediğine, dövülerek,
sövülerek kovulup dışarıya atılmadığına ya da zindana tıkılmadığına şükrederek yürüyordu.
D e n i z K a r a k u r t
ELMA