ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 69
– Tırpan değdi değil mi Ese? diye sordu.
Delikanlı, yüzündeki o acı ifadeyle başını evet anlamında sallayarak yanıtladı, konuşmaya bile
mecal vermiyordu duyduğu sızı. Sonra, konuşmalarında iş bilir bir ifade olan bu köylü atlılara
dönerek;
– Sağolasınız ağalar, eğer müsaadeniz olursa evine kadar da bırakayım, sonra atınızı ben
geri getiririm, siz de bu arada köy odasında dinleniverin zamanınız varsa, dedi.
Bu kez Uruk yanıtladı;
– Olur götür. Bekleriz, ama pek zamanımız… derken susup, Tuğrul’un gözlerine baktı.
Büyüğünden önce söze girmişti.
Ağabeyi yan gözle ona bakıp yanağını seğirterek, önemli değil gibisinden bir işaret yaptı
ama önceliğin de kendisinde olduğunu anımsatırcasına onun fikrinin aksine bir cümle
kurmaktan da geri kalmadı;
– Gidip köy odasında biraz dinlenelim, çok yorulduk. Ama önce atları sulayalım şu
pınardan.
Adam atın yularından tutup çocuğu götürürken onlarda atlarından inip pınara doğru
yürüdüler. Büyük boz taşlardan örülerek yapılmış bir çeşme duvarının üzerindeki yan yana iki
tane oluktan bilek kalınlığı akan duru ve bu sıcakta bile insanı üşütecek kadar soğuk olan sudan
içip ellerini yüzlerini yıkadılar. Pınarın önündeki yalakta 112 da hayvanları suvarıp 113 , yularlarından
tutarak kendilerine yol gösteren iki kişiyle birlikte köy odasına doğru yola koyuldular.
Sağlarındaki bir evin toprak damını loğlayan 114 yaşlı bir adam kendilerine yüksek sesle selam
verdi, onlarda karşılık verdiler. Tahta bir köprünün üzerinden geçerlerken aşağıdaki derede
büyükçe taşların üzerinde çamaşırlarını tokaçlayarak 115 yıkayan kadınlar dikkatlerini çekti.
Kadınların kolları ve bacakları dirseklerine ve dizlerine kadar sıvalıydı, kendilerine bakan
erkekleri farkettikleri hâlde hiçbir tepki vermeden işlerini yapmayı sürdürdüler. Çamaşır yıkayan
bu kadınların yukarısında, iri taş parçaları dizilerek oluşturulmuş basit bir büğetten 116 beslenen
ark, bir süre ırmağa koşut ilerledikten sonra kıvrılarak köyün içine doğru dönüyordu. Bambaşka
bir dünya görüyorlardı burada, herşey saraydakinden o kadar farklıydı ki…
Sarayın duvarlarının dışına çıktığında yaşadığı zihinsel sarsıntının etkisiyle eren 117 bir
uzak ülke şehzadesinin öyküsünü anımsadı Uruk Han. Adam ömrü boyunca dışarı hiç çıkmadığı
112 Yalak: Hayvanların su içmesi için yapılmış, çoğunlukla tahtadan tekne. Kürün.
113 Suvarmak: Hayvanları (çoğu zaman atları) sulamak.
114 Loğlamak: Loğ denen silindir şeklindeki büyük taş ile damların veya yolların toprağını pekiştirmek.
115 Tokaçlamak: Tokaç adı verilen saplı, büyük yassı tahtalarla çamaşırı dövmek.
116 Büğet: Küçük baraj, su bendi.
117 Ermek: Olgunlaşmak. Dinsel ve/veya zihinsel olarak bir üst mertebeye ulaşmak.
D e n i z K a r a k u r t
ELMA