ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 77
Dördüncü yılın ortalarında bir göçer obasında buldu aradığı sevgiliyi, işte sonunda
görmüştü. Rüyasındaki kızın aynısıydı. Birkaç genç kız bir su kaynağının başında çamaşır
yıkıyorlardı, o da aralarındaydı. Yakınlarında bir yere oturdu, aldı kopuzunu eline; döktü
gönlünden geçeni. Yüreğindeki ses, telin üzerinden geçerek nağmeye dönüşüp oluk oluk
akıyordu. Titreşen tel köprü oluyordu hislerine. Kızlar ellerindeki işi bırakıp bu yanık sesli aşığın
yanına yaklaştılar, hayran hayran dinlediler. Öyle güzel çalıyordu ki, gönülleri kanat takıp birer
kuş oldular, bilmedikleri diyarlara süzüldüler. Biraz daha çaldıktan sonra sustu. Kızlar tekrar
işlerinin başına döneceklerken düşünde gördüğü kızın gözlerine bakarak;
– Bana bir tas su verir misin? dedi.
Kız sinirlenmiş gibi yaparak;
– Görmüyor musun, göze 145 orada? Git kendin iç, dedi.
– Eğer bir tas suyu esirgiyorsan, çöle düşüp susuzluktan yanıp kavrulsam da bir daha
senden su istemem, dedi.
– Bir daha nerede göreceksin de, nerede isteyeceksin benden suyu?
– Eğer sen bana bir tas su verirsen, ben de sana söylerim nerede ne zaman yeniden su
isteyeceğimi.
Diğer kızlar merakla izliyorlardı bu ilginç konuşmayı.
– Yanımda tas yok, dedi.
– Gidip getirsen olmaz mı?
– Ne şimdi, buradan çadıra gideceğim, tas getirip sana su vereceğim öyle mi? İşte su
orada git iç, deyip arkasını döndü sinirle.
Gidip arkadaşlarıyla çamaşırını yıkadıktan sonra çadıra dönerken, göz ucuyla orada
oturmuş bekleyen deli ozana bakıyordu. Çadıra dönüp çamaşırları astıktan sonra yerine oturdu,
geri kalktı, tekrar oturdu, bir daha kalktı, dayanamadı. Sağına soluna baktı, anası ortalarda
gözükmüyordu. Kap kacağın içinden rastgele eline geçirdiği tahta bir tas alıp dışarıya çıktı.
Koşarak kaynağın başına vardı, ozan orada oturmaya devam ediyordu hâlâ. Geleceğini
biliyormuşçasına orada öylece kendisini bekliyordu sanki. Doldurduğu tası getirirken
kenarındaki çatlaktan suyun aktığını gördü, aceleyle farketmemişti.
Ozan suyu içtikten sonra;
145 Göze: Kaynak. Suyun çıktığı yer.
D e n i z K a r a k u r t
ELMA