ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 108
bilemezsiniz, tüm gidişatı bir anda tersine çeviriverir. O gece de öyle olacaktı, olayların akışı
beklenmeyen bir biçimde değişecekti.
Sırtında kalın yün kumaştan eskimiş bir atkı sarılı, yaşlı, ak saçlı bir kadın kapıdaki
nöbetçilerden birisine yaklaştı. Beli hafifçe bükülmüş, gözleri çukurlarının içine kaçmıştı ve
altları kırış kırış olup kararmıştı. Diğerine göre daha uzun boylu olan nöbetçiye bakarak;
– İzin verin de bir tas çorba içeyim aşlıkta 204 , dedi. “And olsun oğlum, iki gündür ağzıma
sıcak birşey değmedi, boğazımdan da sokum 205 geçmedi.”
Sonra yüzü gibi kırışmış olan ellerinde tuttuğu eski çatlak tahta bir tası göstererek;
– Yahut da şu tasıma biriniz yiyecek bir aş doldurun da verin, içeriye sokmasanız bile,
dedi. Giysisinin kısa gelen kollarından incecik bilekleri görünüyordu.
Söyledikleri gerçekten de doğruydu; iki gündür yalnızca su girmişti midesine, yiyecek bir
lokma ekmeği bile bulamamıştı. Şehirdeki tek gözlü evinden buraya yürüyerek gelmişti. Açlıktan
dolayı soğukta iki belki üç misli daha fazla üşüyordu. Her yer apaktı, uğul uğul bir rüzgâr esip
karları kaldırarak tipiye dönüyor, havada kar çevrintileri oluşuyordu. Kapıdaki nöbetçi askerler
birbirlerine baktılar. Yaşlı, aciz bir kadındı. Bu kadar acıkmasa, bu kadar muhtaç olmasa buralara
kadar gelir miydi? Tüm şehir, tüm yöre bunlardan kaynıyordu, tüm hanlıklar böylesi insanlarla
doluydu. Askerlerden birisi;
– Bırakalım geçsin. İçeridekiler har vurup harman savururken, millet dışarıda acından
geberiyor; anası ağlıyor, dedi sessizce.
– Tamam, geç ana, dedi diğeri de.
Ardından içeriye doğru dönerek eliyle bir yeri gösterip;
– Şu tarafa doğru gideceksin, oradan da aşağıya in. Sonra birine sor aşlığı gösterir sana.
Ama sakın dediğimden dışarı çıkma, sağa sola saparsan başımıza iş açarsın. Ondan sonra ayıkla
pirincin taşını, canımıza okurlar sanki çok mühim birşeymiş gibi. Kimselere görünmeden
istediğini ye çık. Olur ya, yine de birine falan rastlarsan da; “temizlikçiyim,” dersin.
– İşin gücün rast gelsin, tuttuğun altın olsun, diyerek içeriye girdi yaşlı kadın.
Arkalarından ettiği duaların, alkımaların 206 sesi duyuluyordu yavaş yavaş, titrekçe
yürüyen kadının. Denileni yapıp mutfağı buldu, oradaki bir hizmetçi kıza durumu anlattı.
204 Aşlık: Mutfak.
205 Sokum: Lokma anlamında.
206 Alkımak: Hayır dua etmek, övmek.
D e n i z K a r a k u r t
ELMA