ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 114
– Merakımı hoş görürsen, bu nedir dayı? dedi.
Konuk gayet saygılı, terbiyeli konuşuyordu. Bu yolcudan niye huzursuzluk duyduğuna bir
anlam veremiyordu yaşlı adam. Kafası sürekli bir yerlere dalıp gidiyormuş gibiydi yolcunun ama
o gördüğü kabuk ilgisini çekmişti.
– Yumurta kabuğu, dedi hafifçe gülümseyerek Kozan Aka.
– Ben de benzettim ama birşeyi anlayamadım, böyle bir parça ancak yerden şu
yükseklikte bir yumurtadan kırılıp kopmuş olabilir, diyerek oturduğu sedirin üzerindeyken
neredeyse kafa hizasına gelen bir yüksekliği gösterdi eliyle.
– Doğru, dedi Kozan Aka; “Herhalde o kadar vardı.”
– İyi de o kadar yumurta… Ne yumurtasıydı ki? Filler yumurtluyor olsa fil yumurtasıdır,
derdim.
Kozan Aka gülümseyerek biraz durakladıktan sonra, yüzüne ciddi bir ifade takınıp;
– Ejder yumurtası, dedi.
Adam hayret içinde kalarak;
– Ejder mi? diye sordu.
– Kime söylesem, bana kafayı oynatmışım ya da yalancıymışım muamelesi yapıyor, dedi
yaşlı adam, son derece ciddi ve biraz da kızgın bir ses tonuyla.
Aslında konuk da kendisiyle dalga geçildiğini düşünmüştü. Matrak birisine benzeyen ve
alaçağında oturdukları bu tarlanın sahibi kendisine bir şaka yapıyormuş gibisine gelmişti fakat
adamdaki bu ciddiyeti görünce belki de ayıp olmasın diye düşünerek;
– Niye yalan söyleyesin, koskoca yaşlı başlı adamsın. Aklın da yerli yerinde gördüğüm
kadarıyla, diye yanıtladı.
Bunun üzerine, ciddiye alındığı için gururu okşanan Kozan;
– Anlatayım mı, dinler misin? dedi.
– Anlat dayı, dinlerim. Merak ettim şu ejderin öyküsünü.
D e n i z K a r a k u r t
ELMA