PDF Dosyası - Ankara Üniversitesi Kitaplar Veritabanı

33 Vukûf, "durmak, mola vermek" demektir, terim anlam ı ise, toplu bir ibadet olarak,hacıların Allahın önünde durmas ıdır. Ç ıkış 19,17: Buradaki duru ş da Araplar ın `Arafat'takiduru şuna benzetilebilir. 1. K ırallar 8,14; Levililer 9,5 deki de: "Bütün topluluk Yahve'nin ö-nünde duruyordu", ayn ı duru ştur. Vukûf islamdan öncedir ve islamca benimsenmi ştir. 'Arafat'tave Muzdalifa'de duru ş hakkında kar ş. Wellhausen, S. 81 ve dev.; Juynboll,S. 152 ve dev.; E.d. Isl. IV, 1235, s.v. (R. Paret).Kar ş. P.K. S. 41,5 (26,17). Yaktit 111,94,13 ve dev.; Smith S. 340.34 Bu labbayk ça ğr ısıdır. "buyur, emrindeyim" demektir.Kar ş. Wellhausen S. 110 ve dev. not 3 ve S. 111 not 1. ahalla " şikayet etmek, ba ğırmak,Allahı çağırmak (bir kurban esnas ında), labbayka nidasnu ç ıkarmak demektir. halla,1, 11 ve IV. bablarda "e ğlence sesleri ç ıkarmak, Tanr ıyı övmek, şarkı söylemek "; ibranicedekar şılığı halâlûya! "övül Yahve!"dir. Arapça tahlil, takbir, talbiya, tasmiya kelimelerininanlamlar ı aras ında yakın ilgi vard ır. Smith'in a şağıdaki anlayışı da burada anılabilir:"Among the Semites the shouting (hallel, tahlil) that accompanied sacrifice mayprobably, in its oldest shape, have been a wail over the death of the victim, though it ultimatelytook the form of a chant of praise (Hallelujah), or, among the Arabs, degenerated into ameaningless repetition of the word labbaika. S. 431; S. 432. not 1: "The Arabic ahalla, tahinis primarily connected with the slaughter of the victim...Meat that has been killed in thename of an idol is mâ uhilla ligayri'llah, and the tahlil includes 1) the bismillah of thesacrificer, 2) the shouts of the congregation accompanying this act, 3) by a natural extension,all religious shouting. İf, now, we note that the bismillah is the form by wich the sacrificerexcuses his bold act. and that tahlil also means "shrinking back in terror"...,we can hardlydoubt that the shouting was originally not joyous, but an expression of awe and anguish." v. d.Leeuw S. 382 ye göre şarkı söylemek, sevinç nidalar ı çıkarmak, şikayet etmek, sade konu ş-maktan daha kuvvetlidirler, ve ibadet esnas ında tekrarlanan Halaluya, âmin, teybe ve af dilemegibi bölümler, mistik ç ınlayışlarıyla çok tesirli güce sahiptirler; belli kaideleri olan, tonve ritimce belli deyi şleri olan sözler de ayn ı güce sahiptirler.35 Bak. E.d. Isl. 111,1015 s.v. (G. Levi della Vida): Nizar b. Ma'add, kuzey A-rabistan kavimlerinin en büyük kısmının atalar ı sayıhrlar. Soylar ı: Nizar b. Ma'add b. 'Adnan(Wüstenfeld, Genaolog. Tabellen, A.3). Nizâr ismi Arap şiirinde ancak son ça ğlardaortaya ç ıkar (kar ş. W. Rob. Smith: Kinship and Marriage in Early Arabia, 2 S. 5. ve dev.,283-89 ve I. Goldziher, Muh, Studien 1, 78-92). Emevi ça ğından önce Nizar' ın bir kabileismi olarak kullamlışının yegane izi, Cahiliye Ça ğı şairlerinden Bi şr b. Abi Hazim'inbir beytinde (Mufazzaliyat S. 667,15) ve Ka'b b. Zuhayr' ın bir beytinde (Tabari 1,1106.10) dir. Fakat Nizâr isminin kaplam ve anlam ı daima belirsiz kalıyor. Emeviler ça ğının sonlarındaNizar (ayn ı zamanda Nizariya şeklinde), Yamâniya'run kar şıtı olarak kullanılıyor;bu ça ğdan itibaren Banii Nizâr, Kuzey Arapl ığımn temsilcileridirler.36 Kar ş. E.d. Isl. IV, 408 s.v. sirk (W. Björkrnan).Mü şrik, Allahın birliğini inkar edendir; kar ş. Sure 112 (Tavhid suresi); 4, 116; 6, 94;28,62 ve dev.; 31,12;39,4,39.Goldziher'e göre (S. 41, 107),bütün İslam ilahiyat', Allah ın birliği etafındaki müakaşalardanibarettir. Ş irkten, herhangi ba şka bir varlığı Allaha ortak yapmaktan korkulduğukadar hiçbir şeyden korkulmaz.37 Bu da ihlal gibi labbayk nidas ını ç ıkarmakt ır; labb â II: "bir ça ğrıya uymak demektir".Kar ş. E.D. Isl. IV, 693, s.v. (A.J. Wensinck): talbiya, labba'n ın masdarıd ır, labbayka'dan yap ılma bir fiildir, labbayka "hizmetinde, emrinde!" anlammdad ır. Yerli gramerciler labbâ'yı, tekrarlama bildiren ikil olarak tammhyorlar.Kar ş. Caussin S. 172.60