PDF Dosyası - Ankara Üniversitesi Kitaplar Veritabanı

351 Wellhausen, Yâhût 1, 340, 20 a göre çeviriyor, Yâhût ma'a yerine: 'alâ okuyor:"Unu saça bulay ıp atmazdan önce."352 P.K. S. 48, not 2 ve S. 49, not 2 ye göre, Kitâb al-Butı alâ's ında, S.237 ve Kitâb al-klayavân' ında V, S. 114 buraya i şaret ediyor ve şöyle söylüyor: " İ bn al-Kalbi dedi ki: "Havâzin ve Asad kabileleri, kurra yediklerinden ötürü yeriliyorlar, bu bitliundur, Yemenliler Minâ'da ba şlarını tıra ş ettiklerinde bir avuç unu ba şlarına koyarlar, saçt ıra ş edildiğinde un da birlikte dökülürdü ve bu unu sadaka sayarlard ı. Asad ve R.ayskabileleri halk ı ise unu al ırlar, saç ını ayırarak ve kullan ırlard ı."353 Karş. E.d. IsI. 1,1033 s.v. (J. Schleifer).Ma'ad, İ smâili guruplardand ır, Yemâma'nin Falac bölgesinde otururlard ı . ŞairNâbiga al-Ca'di bu kavimdendir.354 P.K. S. 49 not 1 e göre, al-cafr, "al-bi'r" demektir. Yâhût 1,141 ve Câl ıii, Kitâbal-Buhalâ, S. 247 de: hafr olarak geçer. Bu okuyu ş şekillerine bir diyecek yoktur, çünküal-hafr ve al-cafr her ikisi de "geni ş, büyük kuyu " demektir.355 P.K. S. 49, not 2 ye göre, Kitâb al-Uayavân S. 237 de bu beyti veönceki, Banû Asad'i ve Havâzin'in bir k ısmını yeren beyitleri zikrediyor, diyor ki: "Her i-kisi de bityiyenlerin o ğullarıdır ve al-kurra, saçla kar ışık un demektir. Onlardan hiçbiri başını,tepesinde bir avuç un olmaks ızın tra ş etmezdi, bu un fakirlere sadaka, kendilerine de temizlikvasifesi görürdü. Bu unu kim yemek üzere al ırsa yerilirdi.356 Belli ki bu, ZakVnin de P.K. S. 49, not 6 da tahmin etti ği gibi, ünlü şiir ravisi a ş- Ş arkib. al-Iutami'dir. Bak. İ bn Iutayba, Handb. der Geschichte, S. 268.357 İ bn Hi ş âm' ın Sira's ından tan ınır (1, 331, 432, 474 v.s.).Bak. Wüstenfeld S. 432. Ba şlang ıçta peygamberin hasm ıydı, fakat sonra müslümanoldu.358 Çok kullan ılan beddua şekli.359 Kar ş. Yahfit 11,790.360 Kelime kelime: "Burunlar ı toza yap ışırken".361 Mum yerine herhalde fihim okunacak.362 Bu beyitler, çok kapal ı ve belli bir tercümeye elveri şli değil. Metinleri k ısmen bozulmuşolmalı363 Buradan itibaren, putçulu ğun Âdem'in oğullarıyle başladığı ikinci bir rivayetle karşılaşıyoruz.364 P.K. S. 50, not 1 e göre, Zaki yazmas ının kenar ında şunlar yaz ılıd ır: Abû `Ubaydal-Bakri, Mu'cam mâ'sta'cam'inda (ünlü co ğrafya lügat ında, ed. Wüstenfeld): "Ar-Râhûn, Hindistan'da bir da ğd ır (Serandib, Seylân adas ında), Âdem aleyhisselâm ın cennettenkovuldu ğunda indi ği dağ da bu da ğdır." Râhûn ta şı "tabiri de bununla ilgilidir". diyeyazıyor. Al-Hamdâni: "O. daha çok Râhûm, n ı ile, da ğıdır, çünkü devaml ı yağmurlar (rihâm)orada hemen hiç eksik olmaz." İranl ılar ona, Navz veya Bavz derler. Mu' cam mâ'sta' cam'de, Wüstenfeld'in ta ş basmas ında (1877, S. 426): ar-Rahû ırı diye geçiyor, elifsiz.-Yâhût 111,83, onu S arandib adas ı ile ilgili notlarında ar-Rahûn diye isimlendirir, Lisânal-`Arab ve Tâc al-' Arûs'da ar-Râhfı n diye geçer.- İ bn Battû. ta (IV, S. 181) bu da ğınüzerinde bulunan Âdem'in ayak izini anlat ır: ayn ı şekilde İ bn Fadl Allah, Masâlik al-Ab ş âr fi Mamâlik al-Am ş âr (1, S. 52) de onu anar.-Bak. E.d. Isl. 1, S. 134 ve dev. s.v.Adam (M. S eligsohn). (Efsaneye göre, Adem'in ayak izi, 70 kol uzunlu ğundadır ve kayalaragömülüdür).-Kar ş. Tekvin 4,16.365 Zaki, P.K. S. 50, not 3 de Yâhût'un Navz ve Wadd, okuyu ş şeklini Zakiyazmas ınınkine tercih ediyor [amra'a (IV) Navz va-acdaba (IV)Barhût], çünkü buradamaksat üstünlük (af'al at- tafiiI) ve ata sözünün kal ıpla şmas ıdır. Ve ismi Yâhût ve87