AramızdanAyrılanlar

Sayfa 155
deneysel çalışmam benim için unutulmaz anılarla dolu çok zevkli bir çalışma olmuş ve deney
konusunda da Çetin Cansoy’dan çok şey öğrenmiştim. Bu sırada benim, heyecanla, bir an önce
sonucu görmek için yaptığım ölçü hatalarını gördüğümde, acele ederek kazandığın zamandan
çok daha fazlasını bu hataları düzeltmek için harcayacağını unutma demesi, yaşayarak
öğrendiğim çok değerli bir ilkem olmuştu.
1973 yılında, askere giderken, ilk defa ders yapmadığımız son gün uzun uzun sohbet etmiş
ve kendisinden ayrılırken çok duygulanmış, çok üzülmüştüm. Askerden döndükten sonra 1975
yılında çalışmaya başladığım İ.Ü.F.F. Teorik Fizik Kürsüsü’ne, Çetin Cansoy da ders vermek
üzere, part-time gelmekte idi. Daha sonra 1977 yılında Kürsümüzde sürekli olarak çalışmaya
başladığında büyük bir mutluluk duymuştum.
Çetin Cansoy çekirdek teorisi ve kuvantum fiziği konularında engin bir bilgi birikimine
sahip, en karmaşık görünen konuları bile kestirme bir yoldan, çok berrak bir biçimde
özetleyiveren, çok zeki bir insandı. Bir keresinde söylediği gibi birisine şirin görünmek için bir
şey yaparsam Allah o anda canımı alsın diyecek kadar, doğruluktan ve dürüstlükten asla ödün
vermeyen, dürüstlük örneği biriydi. Gerek öğrencileri gerekse çalışma arkadaşlarına bir şeyler
öğretmekten duyduğu mutluluğu bilgi verdikçe çoğalır diyerek özetler, özellikle de kendisine
soru sormaya gelen öğrencilerinden çok memnun olur, onlara yardım etmek için çırpınır, daha
sonra da bizlerle, öğrencilerin soru sormaya gelmiş olmalarından kaynaklanan mutluluğunu
paylaşırdı.
Atatürk’ün öncülüğünde toplanan ilk dil kurultayında görev almış, Atatürk’ün
dostlarından değerli bir dilbilimci olan dedesi merhum Ahmed Cevat Emre beyi çok sever,
onunla iftihar ederdi. Ahmed Cevat Emre Bey Türk Dil Kurumu (TDK)’nun gramer kolbaşısı
olarak görev yapmış ve Türk dili konusunda çok sayıda eser vermiştir. İlk akla gelenleri Türk
Dilbilgisi ve Türk Lehçeleri Mukayeseli Grameri olup ilgi çeken eserlerinden biri de Yunanca’dan
ilk çevirisini yaptığı İlyada ve Odesa’dır.
Çetin bey soğuğu hiç sevmez, çok etkilenirdi. Kışın zaman zaman odasında palto ile
çalıştığı olurdu. Gerçi, o günlerde Fakülte binalarında kaloriferler de, ya çok az yanar ya da hiç
yanmazdı. Sabahları Kürsüye geldiğinde ilk işi dereceye bakmak olur ve ona göre paltosunu
çıkarır ya da çıkarmazdı. Askerliğini soğuğu ile ünlü Kapıdağ Yarımadası’nda yapmış olduğunu
ve eldivenlerine rağmen, ellerinin nasıl çatladığını, aynı günleri yaşarcasına, zaman zaman
anlatırdı. Ben de, soğuğu hiç sevmemesini o günlerde çektiği sıkıntılara bağlardım.
Aramızdan Ayrılanlar
Türk Fizik Derneği