AramızdanAyrılanlar

Sayfa 440
“ dün sen sms attığında ben Kaan’ı koklamak ve bakmakla meşguldüm. Sonraki mesajında ise
Kaan’ı kucağımda uyutuyordum, ben çok fazla görmediğim için yani gecenin bir vakti gittiğim
için ağabeyimlere Kaan uyanıksa hadi küçük amcaya diye kucağıma veriyorlar hemen ben
bebeklere 1 metreden yakına bile yaklaşamazdım hem bir mikrop bulaştırmamak için hem de
dokunduğum zaman incitebileceğimi falan düşündüğüm için...Kaan’ı kucağıma aldığımda
yumuşacık mis kokan acayip muhtaç çok duru minicik bir şey, iki tane minik kısa kolu karnının
üzerinde, bacağının biri kolumun üzerinde diğeri aşağıya doğru sarkıyor tutarken deli ediyor
beni dün çok uykusu vardı her şekilde uyuyordu. Buralara ait değiller anneleride öyle”
Annesine çok düşkündü Oben. Ailenin tekne kazıntısı en küçük çocuğu her sabah evden
çıkmadan önce yaptığı son şeyi yaparak çıktı evden 29 mayıs 2004 sabahı... Annesini her
zamanki gibi öptü kokladı. Kokun hala annemin teninde, yüreğinde Obenim.
Ben güneş insanıyım güneşi görmem lazım derdi... 29 mayıs günü güneşi son kez gördü.
O günün gecesi “ mutluluğa giden yol yoktur, yolun kendisi mutluluktur” diyen Obenimiz gece
yarısı bir yol kazasıyla 29 yıllık yaşamının bu dünyadaki sonuna gelmiş oldu. Hız tutkunu bir
sürücünün yargıya trafik kazası olarak intikal eden ama aslında cinayet olan bir son...
Kazadan sonra seksen saat yaşatılabildi Obenimiz. Kazadan hemen sonra hastanede onu
ilk gördüğümde emar cihazına girmek üzereydi. Bilinç kapalı vücut kırıklar içerisinde. Hayatın
durduğu anı yaşadım o an. Hayatı kendince Obence yaşamış tamda rahat edeceği bir döneme
girerken nasıl olurda bu hale getirmişlerdi...
Oben’in son çektirdiği resim ( 27 Mayıs 2004 ) Kazadan 2 gün evvel
Aramızdan Ayrılanlar
Türk Fizik Derneği