AramızdanAyrılanlar

Sayfa 517
kaynıyor!” demiş ve onu izansız
misafirinden kurtarmış. Çay
Odasında bu olay anlatılmış ve
benzer durumlar için parola
olmuştu.
Gerek doktora çalışmalarında ve
gerekse diğer araştırmalarda,
osilograf ve ölçü aletleri dışında
gerekli olan diğer aletleri ve
düzenekleri herkes kendi yapmak
zorunda idi. Çünkü 1950’li yıllar,
1933 Üniversite Reformu’ndan
sonra bile, devam eden kıtlık yılları
idi. Piyasada yeni bir elektronik
devre elamanı bulmak zordu.
Ömrünü doldurduğu için hurdaya
ayrılmış askeri aletlerden sökülen
elektron lambaları ve diğer yapı
elemanları Karaköy’deki dükkânlarda çuvallar içinde satılıyordu. İhtiyacımız olan elektronik
devre elemanlarını bunlar arasından seçerek satın alıyor ve kendi araştırma düzeneklerimizi
yapıyorduk. Bu bakımdan, Avrupa üniversitelerinde olduğu gibi Denel Fizik Enstitüsü’nün de
bir ince mekanik atölyesine ve bu atölyede çalışan maharetli ustalara şiddetle ihtiyacı
olduğunu çok iyi bilen Prof. ZUBER; atölyenin yaşaması ve gelişmesi için her türlü fedakarlığı
ve sorumluluğu üzerine almıştı. Çünkü bu atölye olmadan araştırmaları ve nitelikli öğretimi
devam ettirmek mümkün değildi. Hüseyin Usta ve Rifat Usta (Rifat Kerman) gerçekten
maharetli ve yaratıcı ustalardı. Yalnız mekanikte değil, aletlerin elektriksel aksamlarının
yapımında da usta idiler. Araştırma aletleri dışında öğretimle ve öğrenci laboratuarları ile ilgili
aletlerin çoğunu da onlar yapıyorlardı. Böyle becerikli ustaları memur maaşı ile atölyede
tutmak mümkün değildi. Bu nedenle Prof. Zuber, yasak olmasına rağmen, bütün sorumluluğu
üzerine alarak ustaların hafta sonlarında dışarıdan iş almalarına izin veriyordu. Bunun gibi
Aramızdan Ayrılanlar
Türk Fizik Derneği