AramızdanAyrılanlar

Sayfa 377
ben üsten yüzerken o dipten geçerdi. Severdi hayatla yarışmayı, önceleri saz çaldığını
duymuştum son zamanlarda ud çalardı. Akşamları odasında toplanır fasıl yaparlardı. Birkaç kez
bende bulundum yanlarında, hem söyler hem çalarken, kendinden geçer başka alemlere
giderdi. Bilemezdik içindeki fırtınaları, ama bilirdik insanı sevdiğini, kalp kırmadığını herkesle
dost olduğunu. Bu gün tekrar durup baktığımda iyi bir dostu kaybetmenin açısını hissetsem de
yüreğimde, öyle bir insanı tanımış olmanın mutluluğunu yaşıyorum.
PROF.DR. HÜSEYİN KORU HAKKINDA
Prof. Dr. Kemal Solak
(Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Biyoloji Eğitimi Öğretim Üyesi)
“Muhterem hocam Prof .Dr . Süleyman Özçelik’in saygıdeğer ve ince düşüncelerinden
ötürü kendilerini kutluyorum. Bizim toplumumuz insan değerini bilmekle beraber , bunun
gereğini yapmak üzere iyi ve kalıcı bir gelenek oluşturamamanın maalesef eksikliği içindeyiz.
Bu bakımdan her fani insan gibi, değerli hoca Prof .D r.Hüseyin Koru ve niceleri de fanidir ve
bir gün gideceğiz oraya. “Ben dünyadan gider oldum, kalanlara selam olsun” diyen ulular şimdi
yok aramızda; ama onlar sadece cismen yok, gelenekleriyle ve ruhlarıyla aramızdalar ve hep
aramızda olacaklar; evet onlar ruh ve eserleriyle aramızdalar. “Ey!... bizden evvel giden ulular
,biz de bir gün geleceğiz oraya, sizlere de selam olsun.” Geçenlerde değerli bir hocamızla
birlikte bir doktora tez imtihanındaydık. Hüseyin beyi saygı ile andık, ben de konu ederek bilgi
verdim. Hüseyin beyle uzun yıllarımız birlikte geçti. Çok insan için örnek ve ilham kaynağı,
yüce değerleri bünyesinde toplamış bir insandı, Hüseyin hoca…Odasına beni ilk defa
çağırdığında, orada gözlediğim önemli husus , adeta usta çırak ilişkisinin, sanki bir Ahi Evran
Dergahı imalatında olduğu gibiydi, özellikle Anadolu’da deniz kıyılarından örnek toplamış ve
yeni yetişen genç biyolog sistematikçi; sanki biyoloji mensubu bilim adamlarında görülen
ihlâsın eksiksiz olarak odasında görülmesiydi. Bu genç bilim adamı, bütün bencillikten
sıyrılmış, berrak ve cam gibi saydamlıklarıyla oldukça alçakgönüllü bir Anadolu çocuğu örneğini
veriyordu. Yanında birlikte çalıştığı gençler, kendi kendilerini disipline etmiş, sanki bir kışla
hayatının onlara bahşettiği intizam içinde bulunuyorlardı. Bu bakımdan ahde vefa mı, vefa
duygusu mu diyeceğiz, bilmem ama, bundan ve bu duygulardan yoksun olan her insanın
büyük, küçük, memur, amir, hoca, talebe, genç, yaşlı pozisyonu ne olursa olsun, sosyal
statüsünü, içinde bulunduğu ruhi durumu bir yana koyarak evvela kâmil bir insan olmanın
reçetesini ve bu reçetenin gereği olan donanımı yakalaması, onu idrak etmesi gerekir. Bence
Aramızdan Ayrılanlar
Türk Fizik Derneği