Specyfika świętości małżonków w świetle "Gaudium et spes"

48 KS. STANISŁAW MUSIAŁ
Małżeństwo, będąc czymś najbardziej ludzkim, nie jest rzeczywistością
czysto naturalną. Pozostanie ono zawsze wielką tajemnicą 107 — tkwi
bowiem korzeniami w tajemnicy Trójcy Przenajświętszej, która jest kamieniem
węgielnym każdej ludzkiej wspólnoty 108 .
Bóg, tak jak ukazuje nam Go Objawienie, jest jeden, ale nie samotny
109 , jest Bogiem Wspólnoty 110 trzech osób. W Nowym Testamencie posiadamy
jedną jedyną definicję Boga, przekazaną nam przez św. Jana:
,,Bóg jest miłością" (1J 4, 8).
W opisie biblijnym stworzenia człowieka czytamy: ,,A wreszcie rzekł
Bóg: „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam" (Rdz 1, 26)
...Tak stworzył Bóg człowieka na swe wyobrażenie, na wyobrażenie Boga
go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę" {Rdz 1, 27). To znaczy, że
jedyny Bóg, który jest tajemniczym ,,My", objawia to swoje ,,My" przy
stwarzaniu człowieka według swojego wyobrażenia, i stwarza go znowu
jako „my" — jako mężczyznę i kobietę. Tak więc według Pisma św.
Adam i Ewa są nie tylko „obrazami Boga" jako jednostki, lecz również
jako wspólnota mężczyzny i kobiety, jako małżeństwo. „Niebiańskie
życie wspólnotowe, zasadzające się na wymianie miłości między Ojcem
i Synem w Duchu Świętym jest prarzeczywistością, która analogicznie
objawia się w małżeństwie" 111 .
Można powiedzieć, że człowiek został stworzony jako „para" nie tylko
dla urzeczywistniania prokreacji, jak to ma miejsce w świecie zwierząt,
ale również, może nawet przede wszystkim, dla odzwierciedlenia
Boskiej wspólnoty życia i miłości 112 .
107
Por. Ef 5, 32.
108
Por. B. Häring, Nauka Chrystusa, t. V, 133: „Pratajemnica naszej wiary, tajemnica
Trójcy Przenajświętszej, jest również kamieniem węgielnym teologii społeczności.
Z trójjedynego. życia Boga bierze początek wszelka społeczność. Tam ma swój
prawzór oraz cel ostateczny"; W. Bokler H. Flecken-Stein, Die sexualpädagogischen
Richtlinien in der Jugendpastoral, (seria: Die sexualpädagogischen Richtlinien,
t. VI), Mainz 1967, 8: „Das Urbild aller Gemeinschaft ist der liebende, dreifaltige und
dreieinige Gott"; F. Ranft, Die Familie als Lebenskreis in christozentrisch-trinitarischer
Schau, TG 41 (1951), 143.
109
Por. F. X. Hornstein, A. F a 11 e r, Du und ich. Ein Handbuch über Liebe,
Geschlecht und Eheleben, Olten-Freiburg i. Br. 1963, 320: „Gott ist ein Einziger, aber
kein Einsamer".
110
Por. A. Auer,
Gemeinschaft".
Weltoffener Christ ..., 221: „Der Gott der Bibel ist der Gott der
111
M. Schmaus, Katholische Dogmatik, t. XV, cz. 1, 687; por. K. Barth, Kirchliche
Dogmatik, t. III, cz. 1, Zürich 1945, 204—233.
112
A. Auer, uważa „principium małżeńskie" za „principium świata", obejmujące
nie tylko człowieka, ale cały kosmos? por. Handbuch theologischer Grundbegriffe, t. I,
wyd. H. Fries, hasło: Ehe (A. Auer), München 1962, 241n: „Das Prinzip des Hochzeitlichen
ist ein Weltprinzip. Es gilt nicht nur im Menschlichen, sondern auch im Kosmischen.
... Der ganze Bereich der natürlichen Ordnung ist also durch diesen hochzeitlichen
Charakter geprägt". Należy jednak zaznaczyć, że małżeństwo jest instyucją spotykaną
na ziemi jedynie między ludźmi. Związki zachodzące między parami zwierzęcymi,
wskazujące na jakieś bardzo dalekie podobieństwo do małżeństwa ludzkiego, różnią
się od niego istotowo, w takim mniej więcej stopniu jak „mowa" zwierzęca różni się
od mowy ludzkiej; por. F. X. Hornstein, A. F a 11 e r, Du und ich ..., 321: „Schon
in der unbelebten Schöpfung finden sich Vorstufen und Anklänge. Im pflanzlichen und
tierischen leben ist disses Zueinander neu durchgeübt. Im Menschen wird es zur personalen
Begegnung: Innerlichkeit zu Innerlichkeit in Freiheit"; T. Bovet, Ehekunde.
Die jüngste Wissenschaft von der ältesten Lebensordnung, t. I, wyd. 2, Tübingen 1963,
11: „Und wenn man bei gewissen Tierarten von ehe-ähnlichen Verhältnissen redet, so
/