Specyfika świętości małżonków w świetle "Gaudium et spes"

SPECYFIKA ŚWIĘTOŚCI MAŁŻONKÓW 35
Reasumując można wyciągnąć ostateczny wniosek, że powołanie do
świętości oznacza w pierwszym rzędzie powołanie do Kościoła, aby
w nim i przez niego się uświęcić 37 .
Ontycznym zapoczątkowaniem świętości w człowieku jest chrzest, który
sprawia, iż staje się on ,»rzeczywiście święty" 38 . Jest to tzw. świętość
ontologiczna, formalna albo obiektywna 39 , odpowiadająca ,,nowemu życiu"
40 chrześcijanina. Łaska chrztu świętego, czyli świętość ontologiczna,
stanowi podstawę świętości etycznej, zwanej inaczej doskonałością
chrześcijańską 41 .
Jeżeli przymiotnik ,,ontologiczna" podkreśla przede wszystkim statyczny
charakter świętości, jako łaski darmo danej człowiekowi, to termin
,,etyczna" (lub subiektywna) uwzględnia jej aspekt dynamiczny,
w sensie odpowiedzi na dar Boga 42 . Odpowiedź ta sprowadza się ostatecznie
do realizowania przykazania miłości 43 . ,,Bóg jest miłością" (U
4, 8), ,,a kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg w nim trwa" (1J 4, 16).
Istotą świętości jest więc miłość 44 . Takie jest generalne założenie Soboru
45 .
Jedyność źródła świętości, którym jest Bóg, oraz jedyność celu świętości,
jakim jest trwanie w miłości, uzasadnia jedyność samej świętości 40 .
37 Por. Th. K r e i d e r, Was sagt das Konzil über die Kirche, Mainz 1966, 88:
„Berufung zur Heiligkeit besagt ... zunächst Berufung zur Kirche, um in ihr und aus
ihr heilig zu werden"; S. O'Riordan, The Call to Holiness..., 134: „All holiness is
holiness in the Church — the very body of Christ"; H. Szumił, Humanistyczny sens
świętości..., 123.
38 Por. LG, nr 40a: „Wyznawcy Chrystusa, powołani przez Boga i usprawiedliwieni
w Panu Jezusie nie ze względu na swe uczynki, lecz wedle postanowienia i łaski Bożej,
w chrzcie wiary stali się prawdziwie synami Bożymi i uczestnikami natury Bożej,
a przez to rzeczywiście świętymi".
39 „Obiektywną świętością człowieka można by nazwać wewnętrzny stan duszy,
przeobrażonej przez łaskę odkupienia Chrystusa ze stanu grzechu pierworodnego przez
wiarę i chrzest, lub też z grzechów ciężkich popełnionych po chrzcie, zmazanych sakramentem
pokuty, lub żalem doskonałym połączonym z intencją przystąpienia do
sakramentu" (J. Urban, świętość, 85).
40 Por. Rz 6, 4.
41 Por. I. Iparraguirre, Wesen der Heiligkeit — Wege zur Heiligkeit, w: De
Ecclesia. Beiträge zur Konstitution, „Uber die Kirche" des Zweiten Vatikanischen
Konzils, wyd. G. Baraüna, t. II, Freiburg—Basel—Wien 1966, 369.
42 Por. Handbuch Theologischer..., 660.
43 Por. G. Thils, Sainteté..., 7: „S'il veut aller vers son véritable et authentique
épanouissement plénier, s'il veut la sanctification, le fidèle doit vivre dans sa perfection
le double commandement de la charité. Tel est l'idéal absolut, auquel tous les autres
sont subordonnés"; 8: „La charitaté a ses actes, et c'est en les vivant qu'on est sanctifie".
44 Por. B. Häring, Mit dem Konzil in eine neue Zeit, München 1965, 58: „...in der
Liebe Gottes zu bleiben und in der Liebe zueinander stets zu wachsen. Dies ist gemeint
mit der allgemeinen Berufung zur Heiligkeit"; A. G mur o w ski, Doskonałość chrześcijańska
w myśl zasad św. Tomasza z Akwinu, Gniezno 1934, 23; W. K. Szymański,
Istota i integralne pojęcie doskonałości..., 222 n: „...istotą doskonałości chrześcijańskiej
jest zawsze samo życie miłości..."; J. Urban, Świętość..., 83.
45 Por. S. O'R i o r d a n, The Cali..., 133; I. Iparraguirre, Wesen der Heiligkeit...,
364: „Es ist berechtigt, dass das Konzil das Thema im Gesamtrahmen der Liebe sieht
und auf ihr seine ganze Darlegung gründet, weil ja das Wesen der Heiligkeit die
Liebe ist".
46 Por. tamże, 367: „Einheit des Ursprungs, Einheit des Zieles: das Leben in vollkommener
Weise in der Fülle (pléroma) Christi und auf die Fülle Christi hin und aus der
Versöhnung — all dies zusammen ist der Grund dafür, dass die Heiligkeit in ihrem
tieferen Wesen eins sein muss".
3*