Specyfika świętości małżonków w świetle "Gaudium et spes"

106
KS. STANISŁAW MUSIAŁ
W myśl powszechnie akceptowanej zasady: „cel nie uświęca środków"
— sposób regulowania poczęć musi, z punktu widzenia moralnego,
być zgodny z obiektywną, osobową normą etyczną obowiązującą
w zakresie aktualizacji ludzkiej płciowości 478 .
Ponieważ zasady dotyczące tej rormy zostały omówione już powyżej,
wystarczy stwierdzić, że jedynymi, z punktu widzenia katolickiej moralności,
dozwolonymi metodami regulacji poczęć są tzw. „metody naturalne",
oparte na obserwacji cyklu miesięcznego kobiety 479 . Dzięki tym
metodom można, na podstawie prawa „naprzemienności okresów niepłodności
i płodności w cyklu płciowym kobiety" 480 , określić termin
owulacji i ustalić okresy przed- i poowulacyjnej niepłodności, w których
odpada możliwość zajścia w ciążę 481 .
Stosowanie metod naturalnej regulacji poczęć, w odróżnieniu od technicystycznych
praktyk antykoncepcyjnych, nie budzi zastrzeżeń natury
zdrowotnej 482 . Również, z racji psychologicznych, sami małżonkowie regulujący
swoją płodnością w ramach odpowiedzialnego rodzicielstwa,
stawiają wyżej metody rytmu biologicznego i termiczną od sposobów
mechanicznych i chemicznych 483 .
Dodać ponadto trzeba, iż zarzut „nienaturalności" naturalnej metody
regulacji poczęć, utrzymujący, że kobieta nie odczuwa w okresach niepłodnych
potrzeby na zbliżenie fizyczne w akcie małżeńskim, okazuje
478 Zasada „cel uświęca środki" staje się, niestety, bardzo często dewizą życiową
małżonków, a jej zwolennicy usiłują uzasadnić jej poprawność, powołując się na sformułowanie
jezuity Busenbauma: „cum finis est licitus, etiam media sunt licitą". Właściwy
sens tej zasady jest jednak inny i oznacza: gdy cel jest dobry, to i środki odpowiednie
do natury tego celu są również dobre. Jest więc nieporozumieniem powoływanie
się na tzw. „jezuicką moralność" w ocenie środków antykoncepcyjnych jako
moralnie dozwolonych; por. B. Häring, Nauka Chrystusa, t. I, 285n; J. E. Georg,
Ehe ohne Gewissensnot..., 202n.
479 Por. H. Knaus, Die fruchtbaren und unfruchtbaren Tage der Frau und deren
richtige Berechnung, München—Berlin 1961; J. G. Holt, La fertilité cyclique...,;
G. K. Döring, Die Bestimmung der fruchtbaren und unfruchtbaren Tage der Frau
mit Hilfe der Körpertemperatur, Stuttgart 1963; A. Krempel, Zeitwahl in der Ehe.
Knaus — Ogino — Smulders, Krempten 1954; J. M ars h all, The infertile Period.
Principles and Practice, London 1963; W. Fijałkowski, Biologiczny rytm a planowanie
rodziny, (praca zbiorowa), Wrocław 1964: E. Mironowicz, ABC pożycia
małżeńskiego. Dni niepłodności u kobiety, Warszawa 1963.
480 Fijałkowski, Biologiczny rytm płodności a regulacja urodzeń, Warszawa
1971, 74.
481 J. G. H. Holt dochodzi do wniosku, że niektóre sformułowania Starego Testamentu
(np. Kpł 15, 19—28) oraz ich interpretacja przez Talmud wskazują na znajomość cyklicznej
płodności kobiety, a przepisy staro-testamentowe idą w tym kierunku, aby
zapewnić maksymalną rozrodczość. Jeśliby sugestie J. G. H. H o 11 a okazały się
słuszne, byłby to problem bardzo ciekawy i warty opracowania przez biblistę (por. La
fertilité cyclique..., In).
482 Por. J. L e s i ń s k i, Zarys zapobiegania ciąży. Dla lekarzy i studentów medycyny,
wyd. 2, Warszawa 1961, 39; H. Früh a uf, Ehe und Geburtenregelung, Mainz
1951, 46; W. Schöll g en, Warum Sexualität und nicht Liebe? Bemerkungen zu einer
Enquete über die Rolle der Sexualität in der Gesellschaft von heute, WuW 16 (1961)
466.
488 Por. J. Rötzer, Kinderzahl..., 16; Ch. Rendu, La régulation des naissances
dans le cadre familial et chrétien. NRTh 87 (1965) 606—631; H. Wencel, Ku teologii...,
311; W. Fijałkowski, Biologiczny rytm..., 18n.