uzasadnienie

219uszanowali. Nie dokonano wtedy żadnych ustaleń, ale strona rosyjska obiecała,że dołożą wszelkich starań i że wszystko będzie w porządku. W trakcie rozmowyz ministrem Uszakowem pojawiła się również kwestia lotniska w Smoleńsku.Tomasz Arabski zapytał, czy lotnisko będzie gotowe na przyloty delegacji, na coUszakow ostatecznie potwierdził, że tak. W głównej mierze w rozmowach tychomawiano udział w uroczystościach obu Premierów. Rozmowa z wicepremieremSieczynem dotyczyła relacji polsko-rosyjskich, a nie jedynie uroczystości 7kwietnia. Świadek rozmowę z wicepremierem Sieczynem tłumaczyła całą,natomiast rozmowę z ministrem Uszakowem tłumaczyła częściowo z tegopowodu, iż część rozmowy odbyła się w języku angielskim i wtedy byłaproszona, żeby im nie towarzyszyć. Tomasz Arabski prosił ją o tłumaczenie wtakich momentach rozmowy, które były „delikatne” i wymagały precyzji wtłumaczeniu, na przykład w czasie, gdy Tomasz Arabski próbował wyjaśnić,czym jest Katyń dla Polaków, że strona rosyjska pewnych rzeczy nie możezrobić, bo byłoby to nie do przyjęcia dla Polaków. Minister Uszakow zdawał sięto rozumieć. Wstępnie już była mowa o scenariuszu uroczystości w Katyniu. Popowrocie do Ambasady Tomasz Arabski publicznie, w obecności wszystkichpracowników i Andrzeja Kremera zobowiązał Justynę Gładyś do zachowaniapoufności. Justyna Gładyś zeznała, że w czasie tych rozmów nie były omawianejakieś szczególne tajemnice, w związku z czym to zobowiązanie do milczeniabyło jej zdaniem trudne do zinterpretowania.Odnośnie do rozmów prowadzonych przez Andrzeja Kremera zministrem Titowem świadek zeznała, że to był lunch roboczy, na którym byłokilka osób. Katyń był jednym z punktów rozmów.Odnośnie do planowanej wizyty ministra Mariusza Handzlika w Moskwie,Justyna Gładyś zeznała, że planowaniem tej wizyty zajmował się TomaszTurowski. Planowane było spotkanie z panem Prichodźką. Wizyta ta nie doszłado skutku.Świadek zeznała, że w clarisach kierowanych do Ambasady o uzyskaniezgód na przeloty w dniach 7 i 10 kwietnia 2010 roku zawarty był postulat ozapewnienie rosyjskojęzycznych nawigatorów. W pierwszych dniach kwietnia lubpod koniec marca 2010 roku świadek otrzymała telefon z Szefostwa SłużbyRuchu Lotniczego SZRP z informacją, że rezygnują z postulowanych liderów.Grzegorza Cyganowskiego nie było wówczas w ambasadzie. W związku z tymJustyna Gładyś zażądała pisemnej informacji na ten temat i taka informacjawpłynęła. O powyższym powiadomiła telefonicznie Grzegorza Cyganowskiego.Po powrocie grupy przygotowawczej z Rosji do Justyny Gładyśzadzwoniła Emila Surowska z KPRM z prośbą o przefaksowanie na podanynumer kart podejścia na lotnisko w Smoleńsku. Emilia Surowska poinformowałają, że zwrócili się o nie piloci samolotów transportowych z eskadry z Krakowa,którzy mieli wykonywać loty 7 kwietnia 2010 roku. Justyna Gładyś przesłałakarty, które znajdowały się w Ambasadzie. Świadek zeznała, że w sprawieaktualności tych kart rozmawiała z Jewgienijem Martynienką, który zapewnił ją,że karty podejścia przesłane we wrześniu 2009 roku nie uległy zmianie i są