DÜġMƏNLƏRĠNDƏN GÜCLÜ ġƏXSĠYYƏT - Kitabxana

dayandı kəndin ayağında, bu günkü kimi yadımdadır. Mən də sütül oğlan idim.Nəsirin damının üstünə çıxıb baxırdım...Bağırovun atı qabaqdaydı. O, atın baĢını yığıb yolun yaxınlığındakı evinhəyətinə toplaĢanlardan soruĢdu:-Bu kənddə Alı adlı adam var?-Var! Var! - Hamı bir ağızdan cavab verdi.-Ġndi o harada olar?!-M.C.Bağırov qeyzlə soruĢdu.-Evindədir! Evindədir! - adamlar ordan-burdan dilləndilər.-Onu çağıra bilərsiniz?-Çağırarıq, niyə çağırmırıq!Alı kiĢiyə xəbər getdi ki, kəndin altında bir dəstə atlı dayanıb, sənigözləyir. Hündür boylu, dolu bədənli və əynində toxunma qara çuxa, baĢındasaçaqları çiyninə tökülən iri papaq olan Alı kiĢi asqıranda damdan torpaq tökülürdü.Onun at ilxısının, qoyun sürüsünün ucu-bucağı görünmürdü. «Səni çağırırlar»-deyəndə o dəqiqə ürəyinə damdı ki, M.C.Bağırovun dəstəsidi. Yəqin indi dəməndən haqq-hesab çəkməyə gəliblər. Alı kiĢi arvad-uĢağını baĢına yığıb onlaratoxtaqlıq verdi:-Gedirəm, -dedi. -Bəlkə qayıtmadım. Dünyanın iĢini bilmək olmaz. Əcələaman yoxdur. Yəqin mənimki də buracanmıĢ. Nəbadə dost-düĢmən yanındaözünüzü sındırasınız. Onsuz da bir can borcluyam, əgər vaxtım çatıbsa......O boyda dağ kimi kiĢi, üzü aĢağı enəndə iki dəfə töyəccələndi, papağıbaĢından düĢdü. Alı kiĢi papağını yerdən götürüb baĢına qoydu. Və asta-asta düzM.C.Bağırovun atlılarının qabağına yeridi. Salam-kəlamdan sonra M.C.BağırovsoruĢdu:-Xəndəkli Alı kiĢi sizsiniz?-Bəli, mənəm.-Nə qədər mal-dövlətiniz var?-Ağa, cəddinə qurban olum...M.C.Bağırov onun sözünü yarımçıq kəsdi:-Ağa yox. Ġndi bizdə bəy, xan, ağa yoxdur. YoldaĢ, yoldaĢ deməklazımdır.- Ağa, cəddinə qurban olum!- Alı kiĢi eyni sözü yenə təkrar etdi, - bilirəmməni öldürməyə gəlmisən, elə yuxusunu da görmüĢəm. Neynək, öldür! Qanım saahalaldı! Ancaq orası var ki, üzü aĢağı, üzü yuxarı eĢidib-bilən bütün Həkərlicamaatı deyəcək ki, ağa nahaq bir qan eləyib. Niyə ki, düzdür, mənim at ilxılarım,qoyun sürülərim, bəs deyincə mal-davarım var. Amma bura toplaĢan bütün buXəndək camaatı yaxĢı bilir ki, mən bu mal-dövləti kiməsə zülm eləyib, xəyanətyoluynan yığmamıĢam. Heç kəsə də güzaddığım olmuyub. Karlı qardaĢlarım,qoçaq oğlanlarım, qohum-qardaĢım var. Hamısı öz zəhmətimiznən baĢa gəlib. Elbilir ki, yetim-yesir atası olmuĢam. Yazıq-yuzuğa əl tutmuĢam. Bu kəndin xeyir-Ģərindən kənar durmamıĢam. Ağa, indi tay özün bil, Allahın bilsin...191