DÜġMƏNLƏRĠNDƏN GÜCLÜ ġƏXSĠYYƏT - Kitabxana

ədəbiyyatı fakültəsinə isə 75 nəfər nəzərdə tutulmuĢdu. Mən düĢündüm ki, yəqinmakina səhvidir. Rəqəmlərin yerini dəyiĢdim....Bir-iki gün sonra mənə MK-dan zəng etdilər ki, filan günü filan saatdakiĢinin (o vaxtlar M.C.Bağırova belə deyirdilər) qəbulunda olmalısan.Mən bu xəbərdən çox qorxdum, həyəcanlandım. Evdə heç kimə heç nədemədim....Mən qəbula hansı hisslərlə daxil olduğumu deyə bilmərəm, ancaq bərkqorxurdum.Mən Mir Cəfər Bağırovun kabinetinə daxil olarkən, o ayağa qalxdı,mənimlə çox səmimi görüĢdü, əlavə etdi ki, Əhməd müəllim, mən sizi yaxĢıtanıyıram, əsərlərinizlə tanıĢam, siz məĢhur Qori seminariyasının yetiĢdirməsisiniz.O, mənə nə sual verirdisə istər-istəməz ayağa qalxırdım. O, tez-tez deyirdiki, Əhməd müəllim, ayağa qalxmayın, oturun. Lakin hər nə soruĢurdusa, mənözümdən asılı olmayaraq, qorxaq bir Ģagird kimi ayağa qalxırdım. Bir xeylisöhbətdən sonra: -Əhməd müəllim, sizdən bir Ģey öyrənmək istəyirəm. Mən yenəayağa qalxdım. O güldü və: - Oturun, - dedi. Yuxarıdakı qəbulla bağlı əhvalatısoruĢdu. Mən də olduğu kimi məlumat verdim.Bu söhbətdən sonra mənə dedi ki, Əhməd müəllim, gedin, bufetdə çayiçin, mən özüm sizi çağıraram.Bir qədər keçəndən sonra məni çağırtdırdı. Kabinetə daxil olanda DövlətPlan Komitəsində Ģöbə müdiri iĢləyən ermənini orada gördüm.Mir Cəfər Bağırov bir mənə baxdı, bir də çox hirslə erməniyə».Görkəmli alim Mir Cəfər Bağırovla bağlı xatirəsinin sonunda yazır:«Mir Cəfər Bağırov mənə bir telefon nömrəsi verdi və dedi ki, filan günü,filan saatda mənə zəng edərsiniz. BaĢqa heç bir söz demədi. Mən sağollaĢıb daldalaqapıdan çıxdım. Telefon nömrəsini ehtiyatlı yerdə saxladım. KiĢinin dediyivaxtda zəng etdim, özümdən asılı olmayaraq ayağa qalxıb danıĢdım. Mir CəfərBağırov dedi ki, o gün yanımda oturan ermənini bu gün göndərirəm, qoy gedib«istirahət etsin».Mir Cəfər Bağırovla görüĢdən sonra Dövlət Plan Komitəsinin Ģöbəmüdirinin həbs olunması Əhməd Seyidovun qorxu hissinə son qoydu.Ancaq çox çəkmədi ki, institut rektoru «erməni» məsələsindən sonra«gürcü» məsələsinə görə iĢə düĢdü.Alimin bu xatirəsi məzəli olduğu qədər də maraqlıdır: «APĠ-də rektoriĢlədiyim dövrdə bir vəzifəli Ģəxs məndən xahiĢ etdi ki, Caparidzenin nəvəsi mənimyanımdadır, onu göndərirəm sizin yanınıza, orada ona müvafiq iĢ düzəldin. Məndedim ki, göndərin gəlsin....Bir neçə dəqiqədən sonra... Bir də gördüm ki, Ģalvarlı bir qız, yanında dayekə bir it (ovçarka). Mən bu hadisədən bərk əsəbiləĢdim, Qıza dedim ki, «vonotsyuda».67