DÜġMƏNLƏRĠNDƏN GÜCLÜ ġƏXSĠYYƏT - Kitabxana

çatıĢmadığındanmı, mənim təĢkilatçılıq qabiliyyətimi gördüklərindənmi, azkeçmədi, qaraj müdiri təyin olundum.Kiçik otağımda çay içirdim ki, dispetçer özünü içəri atdı: «Nadir, Zuğulbadaburuq fontan vurub. Təcili surətdə ora iki balon oksigen, iki balon asetilenaparılmalıdır, amma heç kəs yoxdur, bilmirəm neyləyim...».Həyətə çıxdım. MaĢınlardan birini iĢə salıb anbarın qabağına sürdüm.Tərslikdən anbardar orada yox idi. Ləngimədən qıfılı sındırdım, dörd balon əvəzinəaltı balon götürdüm. BaĢqa cür hərəkət edə bilməzdim - xətrini dünyalar qədəristədiyim usta Bezrukovun briqadasının ərazisində quyu neft verməyə baĢlamıĢdı,ona kömək göstərməyi özümə az qala müqəddəs borc sayırdım.Zuğulba stansiyasına çatanda neft buruğunun necə fontan vurduğunugördüm və sürəti daha da artırdım.Bir gözüm buruqda qalmıĢdı, buna görə də dövlət bağına çatdığımı hisseləməmiĢdim. Qəflətən darvazadan maĢın çıxdığını görəndə Allah üzümə baxdı ki,çaĢmadan sükanı sağa döndərib əyləci basdım. Mənim maĢınım divara dəyibazacıq əzilsə də dayandı. Qabaqdakı maĢından iki nəfər dərhal yerə atılıb sürətləmənə yaxınlaĢdı. Bağrım yarıldı. BaĢa düĢdüm ki, Mir Cəfər Bağırovun maĢınıdır.Məni bir göz qırpımında yerə endirdilər. Yəqin elə güman eləmiĢdilər ki, sui-qəsdhazırlanıb, mən də onun iĢtirakçısıyam.Nələr keçirdiyimi təsəvvür etmək çətin deyil. «Damarlarımda qanımdondu» sözfərinin mənasını məhz həmin an tamam-kamal anladım. Addım atabilmirdim. Yerimdə mıxlanıb qalmıĢdım.Bu zaman minik maĢınının qapısı açıldı. Mir Cəfər Bağırov düĢdü. ġəklinihər yerdə görmüĢdüm, dərhal tanıdım. SoruĢdu:Ay bala, hara tələsirsən? Az qala bizi vurub öldürmüĢdün. Dilimtopuq çala-çala cavab verdim:Allah eləməsin, yoldaĢ Bağırov. Zəhmət çəkib sağa baxın. Fontan vuranyerə oksigen balonları aparıram. Vaxtında çatdırmasam, Bezrukov özündən çıxacaq.Yəqin ki, xəbəriniz var, neft hədər yerə axanda elə bil Bezrukovun öz qanı axır.Bağırov gülümsündü - mənim danıĢığımdan elə çıxırdı ki, o da ustaBezrukovu tanıyır, yaxud hökmən tanımalıdır. Onun təbəssümünü görüb bir azürəkləndim:Qoy məni hara istəyirlər aparsınlar, amma icazə verin, əvvəlcə balonlarıustaya çatdırım. Mir Cəfər Bağırov səsləndi:KaĢ hamı Bezrukov kimi, sənin kimi iĢləyəydi. Dərdimiz olmazdı. Sürget. Amma ehtiyatlı ol. MaĢına mindi, yola düĢdülər.»...Bakıda isə ictimaiyyət arasında böyük hörmət qazanmıĢ istehsalatbaĢçısını və xeyriyyəçini hörmətdən salmaq üçün dəridən-qabıqdan çıxırdılar. 1990-58