Nova slika II - Jovan Despotović

214Kako je već tokom sedamdesetih godina Denegi došao na mesto najaktivnijeg inajuticajnijeg kritičara i teoretičara nove umetnosti u jugoslovenskim okvirima koje muje obezbedila i ogromna radna delatnost sa izuetno brojnom napisanom literaturom,organizovanim problemskim, autorskim, grupnim i samostalnim izložbama, pokretljivostpo fizičkom i teorijskom prostoru jugoslovenske aktuelne umetnosti, sa posebnompažnjom su i tokom osamdesetih godina uzimani njegovi sudovi o najnovijim pojavama.Pri tome, Denegri je potpuno bio svestan da je uz stupanje na scenu novih umetnikadošlo i do promene među umetničkim kritičarima u čijim je tumačenjima recentneprodukcije, s druge strane, prepoznavao ona najvrednija (koja su uostalom i odredilaestetičke vrednosti te umetničke epohe) često upravo na njima bazirajući sopstveni sud.Ova dvostruka uloga Ješe Denegrija u osamdesetim godinama koju karakteriše s jednestrane pozicija doslednog kritičara na strani inovativnih umetničkih tendencija sa velikimiskustvom i proverenošću, a sa druge, daljnja otvorenost za nastupajuće promename ujeziku umetnosti kao i potpuno izgrađeni estetski kriterijumi koji mu odlučno pomažu uprepoznavanju i vrednovanju novih umetničih fenomena i novi kritiki ideja koje ih prate ipodržavaju.Poznatu sintagmu "umetnički pluralizam osamdesetih" čini pre svega širokispektar jezičkih idioma koji su odredile mnoštvo poetika ovog "stila bez stila", velikaraznovrsnost predmetnih i aprstraktnih formi, permisivna medijska prakticiranja(ambijenti, instalacije, konstrukcije, inscenacije) itd. Iz takvog estetičkog raznoglasjapred Denegrijem se nalazio ozbiljni problem selekcioniranja vodećih i dominantnihpojava koje niukom slučaju ne grade sliku ranije poznatog mainstreama, većpostmoderno stanje paralenog egzistiranja "mnogih svetova". Detaljno opisujućinovonastalu scenu, od izložbe do izložbe, od autora do autora, od institucije doinstitucije, uz navođenje iscrpne literature uspeo je da čitaocu jasno predoči stvarnostanje koje karakteriše "Umetnost osamdesetih" ne grešeći u isticanju njenih priroriteta,stvarnih značenja i nivoa vrednosti jasno ih odvajajući od pratećih, manje značajnihpojava.A te pluralističke svetove izgradili su umetnici tri generacije: najstariji su već bilidobro poznati protagonisti jezičkih i poetičkih inovacija, poput Fila, Koste Bogdanovića,Damnjana, Peđe Neškovića ili mlađih, Bore Iljovskog, Dušana Otaševića i Marije