Nova slika II - Jovan Despotović

96„Kompozicija II“ is 1929. godine – čak pet puta, čime nije ukazano samo na postojanjegrupe njegvoh fanova – beogradskih neomondrijanista, već i na prividan apsurd da jeovo, svakako najhermetičnije delo – svedeno na elementarnu likovnu strukturu, izazvalotolike, krajnje različite komentare i kreativne reakcije: od diretnog čitanja, tumačenja iprenošenja smisla do vrlo zaklonjenih, intelektualiziranih značenja. Te reakcije seprostorno i plastički oblikuju od ambijentalnih postavki do asamblaža i kolaža, odinstalacija do remakea (izvorna otvorenost), od komplikovane elektronske postavkemnoštva TV-monitora i kompjutera i arhitekturalno-skulptorskih konstrukcija dovirtuelne i imagiantivne muzejske postavke.Muzeji su danas uglavnom vrlo klasične i tradicionalne umetničke i obrazovneinstitucije i takvi oni ne odgovaraju publici promenjenog senzibiliteta, bržeg (turbo)načina života, sa hroničnim nedostatkom vremena da se posvećenije okrene serioznimumetničKim sadržajima. Otuda je iskrsla potreba da se pronađu nove, drugačije formerada, i ovaj način koji smo imali prilike da godinu dana pratimo u Narodnom muzeju uciklusu izložbi „Na iskustvima memorije“, predstavlja vrlo očigledan pomak u tompravcu. Sugeriše se, istovremeno, promena shvatanja muzejske postavke, drugačijeprezentacije muzejske kolekcije, novo čitanje izloženog umetničkog del – na lisu mesta.Ciklus izložbi „Na iskustvima memorije“ ponudio je, vrlo ubedljivo, jedno načelodrugačije muzeologije i označio mogući način traganja za novim mestom muzeja usavremenom društvu.Politika, Beograd, 10.6.1995.Od mekog pisma do stroge misliKao izrazita karkteristika likovne sezone 1996. godine pojavila se serija panoarmskih iautorskih izložbi. One su ukazale da se među mlađim i najmlađim našim umetnicima odvijajedna zanimljiva jezička transformacija koja se čita u različitim kritičkim interpretacijama.Ovaj ciklus započet je izložbom „Rezime“ (Muzej savremene umetnosti), potom su usledile„Tendencije devedesetih: hijatusi modernizma i postmodernizam“ (Paviljon Veljković),„Pogled na zid (Bioskop Rex), „Drugi bijenale mladih“ u Vršcu (Konkordija), „Osmapančevačka izložba jugoslovenske skulpture“ (Galerija savremene umetnosti), najzad,„Devetnaesti memorijal Nadežde Petrović“ u Čačaku (Galerija Nadežde Petrović).Apsolutnu prevagu na svakoj od ovih ekspozicija imali su umetnici približno generacijskipovezani kada se imaju na umu godine njihovog rođenja, a praktično iste stilske generacijekada se u obzir uzmu plastički aspekti njihovog stvaralaštva. Nedvosmisleni zaključak kojise istovremeno nameće je i taj da je recentna jugoslovenska umetnička scena uprkos svemuizuzetno aktivna, potpuno pluralistična, snažno podsticajna za kritičko promišljanje, azahvaljujući prisutnim umetnicima, ona se nalazi i na samom špicu oblikovnih zbivanjakarakterističnih za ukupne internacionalne tokove u ovoj vrsti umetnosti.Za Bijenale mladih sastav učesnika selektirao je žiri takođe mladih kritičara, dok jena Nadeždinom memorijalu radila grupa takođe mlađih kritičara, od kojih su se neki tekpojavili na ovoj sceni, a isložbe „Rezima“, „Pogled na zid“ i „Jugoslovenska skulptura“koncipirali su pojedini kritičari. I bez obzira na različita teorijska polazišta u svakom od