POST SCRIPTUM - 3 -2020

N iekończąca się woda
w milionach odcieni,
malowana szeroko,
różnymi rodzajami szpachli
kot popatrzy znudzonym wzrokiem i ostentacyjnie
się odwróci. Ktoś robi pranie, ktoś szuka motyli, ktoś
obserwuje wszystko z daleka. Może miasto to my
sami, samych siebie tam możemy zobaczyć. Własne
radości, nadzieje, kłamstwa, intrygi i próżność. Może
Miasto tylko z pozoru wydaje się krainą radości…
Zdaniem krytyków Twoja twórczość jest
ekspresyjna. Jak Ty sam określiłbyś swój styl?
Mój styl to przede wszystkim ekspresja.
Duża dynamika pociągnięć pędzla, szpachli, ołówka,
chlapanie, rozcieranie. Wszystko jest możliwe:
każde narzędzie, owoc, warzywo może być farbą
czy ołówkiem. Każda powierzchnia jest dobra na
stworzenie obrazu. Zniszczenie kartonu w czasie
malowania nie jest niczym złym, po prostu papier
mało współpracował, trzeba go bardziej przekonać,
przekupić. Czasami zdarza się, jak to nazywam,
„przysypianie”: małe i dokładne pociągnięcia pędzla,
również bardzo potrzebne. Jednak bez konieczności
staram się ich unikać. Przebudzić się i szybko, bez
zbędnego zastanawiania się godzinami, np. jakiego
użyć koloru, malować.
To ja rządzę płótnem, a nie ono mną.
Jednocześnie bardzo ważne jest dla mnie szukanie
harmonii koloru tak, aby każdy pojawiający się
w obrazie współgrał z pozostałymi. Tworzył całość.
Cykl obrazów „Woda”, nad którym obecnie pracuję,
POST SCRIPTUM
43