POST SCRIPTUM - 3 -2020

ALPERTON
Pół księżyca tonie w ścieku.
Kaczka z puszką gra w pokera.
Wszystko płynie: papier, szmata...
Dumny Londyn tonie w gównie.
Pierwsza kwadra. Jasna ścieżka
Prowadzi wzdłuż Regents Canal.
Kaszlesz w krzakach... I już lepiej.
Butelki lądują w wodzie.
Ciągle budujemy nowe, lepsze światy.
Otwieramy małe okna ciasnych kanciap,
Z których nigdy nie wyjdziemy, oglądając
Świat płynący tuż za progiem. Tęskniąc, marząc...
Geniusz leży w płytkim grobie. Zapomniany.
Na cmentarzu, po drugiej stronie kanału.
Westminster nadal roi się od łajdaków,
Dlatego wolę opłotkowe zadupie.
Lubię te ciepłe, letnie noce.
Mogłyby być choć trochę dłuższe.
Zbędna bielizna ginie w krzakach.
Obserwujemy blade gwiazdy.
Nad mrocznym ściekiem unosi się mgła.
Po twojej nodze wędruje robak.
Stadion w Wembley pojaśniał. Kończymy.
Zmęczone nogi niosą na stację.
Alex Sławiński
ZA KURTYNĄ
Moje buty na deszczu piszczą jak myszy.
Każdy nieco inaczej. W antykadencjach.
Mam dziurawe lato. I nielepszą wiosnę.
Granatowe światy jakoś mi nie służą.
Oglądam obłoki. Kot też patrzy w niebo.
Właśnie tutaj znalazł najpiękniejsze chmury.
Deszczowa kurtyna cięższa od stalowej.
Kolejne dni spędzam w malutkim więzieniu.
Mogę każdą książkę nasączyć olejem
I poprawić wszystkie błędy tego świata.
I filozofować z pieprzonym sierściuchem,
Kręcić porno, szydełkować, dźgać patelnię.
Czas tonie w rynsztoku. Piwo wywietrzało.
Cisza, harmonia i śmierć. Labilny układ.
But suchy. Nie piszczy. Niebo czyste. Chcę wyjść.
Nie mam dokąd. Już nie umiem spojrzeć w słońce.
Alex Sławiński
50
POST SCRIPTUM