POST SCRIPTUM - 3 -2020

Nie wierzę w natchnienie,
ale w regularną pracę.
Dziennikarz, malarz, aforysta, były perkusista
w zespole rockowym, kompozytor. Jak do tego
doszło, że poświęcił się Pan fotografii?
Fotografuję od ponad 30 lat. Zaczynałem oczywiście
analogowo, zenitem z jednym obiektywem.
W liceum plastycznym eksperymentowaliśmy
w ciemni z nakładaniem na siebie kilku klatek
filmowych, a nawet z tworzeniem fotomontaży.
Brakowało im jednak precyzji, jaką można osiągnąć
dzięki komputerom. Kiedy dostrzegłem możliwości
Photoshopa, dość szybko przestawiłem się na zdjęcia
cyfrowe i ich obróbkę. Zaczęło się od zabawy –
wkleiłem koledze głowę psa. Wyglądało to na tyle
realistycznie, że postanowiłem iść tym tropem
i kreować własne światy na podstawie powycinanych
ze zdjęć obiektów. Od samego początku zależało mi
na stworzeniu wiarygodnej iluzji.
W świecie internetu, komputerów i masowego
dostępu do darmowych zdjęć stockowych,
właściwie każdy mógłby sobie tworzyć
fotomontaże, używając Photoshopa lub
innych programów. Pan uczynił z fotografii/
fotomanipulacji sposób na życie. Na czym polega
Pana sukces?
Myślę, że na konsekwencji i systematyczności.
I na tym, że z tego żyję. Rzadko robię prace na
zamówienie, nie fotografuję ślubów ani komunii.
Kilkanaście lat temu postawiłem sobie za cel
stworzenie jednej kompozycji dziennie, choćby
się waliło i paliło. Nie wierzę w natchnienie, ale
w regularną pracę. Z czasem – w miarę nabierania
wprawy w obsłudze Photoshopa, mojego głównego
narzędzia – tych kompozycji powstawało dziennie
nawet kilka. Wychodzę z założenia, że skoro ma to
być fotografia autorska, wszystkie elementy muszą
być sfotografowane przez mnie. Nie korzystam
z żadnych darmowych zdjęć.
Otwarta przestrzeń, wolność, harmonia, czystość,
przejrzystość obrazu, magia, contrast w tonacji
i kompozycji – tym charakteryzują się Pana prace.
Jak określiłby Pan styl swojej twórczości?
Nazwałbym go chyba neosurrealizmem. Bazuję na
klasyce, co widać choćby w kompozycji wielu moich
89
POST SCRIPTUM