Editorial - Quickborn. Vereinigung für niederdeutsche Sprache und ...

RÖMMER – Dankrede bei der Verleihung des Fritz-Reuter-Literaturpreises 2007
jüst in dit Jubiläumsjohr nu wedder een Duppelnummer rutgeben
ward: 3/4 2007!
Wi sünd so sülvstkritisch, wat wi geern togeevt: wi hebbt uns jümmer
wedder de Tieden an de Bost smeten. Uns’ Gesinnung weur jümmer
de vun de Mehrheit, weur konservativ: Mit den Kaiser weurn wi för
den Kaiser. Wi weurn ok för de Suldoten un för den Krieg un hebbt
noch een anner Blatt mookt, sünnerlich för jüm: ‚Plattdütsch Land un
Waterkant’. Dat is nu al’n poor Johr mit den ‚Quickborn’ vereenigt.
Wi weurn denn wat loter no den 1. Weltkrieg ok noch nich anners, ok
in de Weimarer Republik noch nich heel un deel op de Sied vun de
Demokroten. Un wi harrn ok keen grote Meuh un kunnen fix un gau un
luud mit den hulen, de dinn keum, den GRÖFAZ.
As dat dinn keen Papier mehr geev, bleev ok de ‚Quickborn’ een poor
Johr dood un wöör ok nich glieks no den 2. Weltkrieg wedder rutgeben.
De Quickborner müssen eerst dör de Waschanlogen un de brune
Klöör afbösten. Man nich bi all tohoop is dat glückt.
Dat hett ober in de Redaktion meist all de Johren glückt. Vun de Tied
op an kannst Du uns’ Blatt ansehn, wat de Redaktöre sik üm allens kümmert
un mit allens afgeben hebbt, wat in de nedderdüütsche Welt passeer.
Kloor, wat no 1949 mit de beiden düütschen Stoten, de dinn grünndt
wörrn, wat de ‚Quickborn’ ut Hamborg een westdüütsch un BRD-Blatt
worrn un wesen is. Ok wenn wi uns – kloor, kloor – mit Literatur ut un
vun Meckelnborg afgeben dän, harrn wi uns’ westdüütsche Brill op.
Twors geev dat ok bi uns vun 1968 op an de ‚jungen Wilden’, de den
eenen or annern vun de Olen meist bi jeedeen Reed ’n Hartkasper
bipulen dän. Ober de Mehrheit bleev op de ole Spoor.
Dat änner sik mit Friedrich W. Michelsen, de as Vörsitter un Böberste
in de Redaktion Lüüd toholen dä, de in Wetenschop un Literatur, de
öber Beuker un Theoter allerbest Bescheed weten dän. Dat weur in de
Tied vun de 70er un 80er Johren. He stüer dat lütt Schipp al bet to
unsen 75. Geburtsdag in’n annern Kanool. Mit sien Weten un sien Arbeid
hett he den Grundsteen leggt för dat lange Leben, wat wi nu geneten
dörft.
Dinn, as an’n Anfang vun de 90er Johren Vörstand un Redaktion een
Krise harrn – wo wi doch no de ‚Wenn’ harrn ok scheun grootdüütsch
anfangen kunnt – güng liekers allens wieder. Dor fünnen sik Lüüd, nu
54
Quickborn108-1.Korr. 54
25.03.2008, 9:05 Uhr