Editorial - Quickborn. Vereinigung für niederdeutsche Sprache und ...

Rezensionen
een verkleedt Millionär opdükern
ward ünner den Naam’n ... Man
wieder kümmt se nich. Un as denn de
Gewinnergast Hagedorn, de jo ok
so’n beten schedderig kleedt is, noch
vör Tobler to Döör rinkümmt, ward he
as de Inkognito-Millionär ansehn, un
all bückelt se üm em rüm.
As denn de wohre Millionär Tobler
sien Zampel in de Rezeption afleggt,
is dat kloor: De passt hier nich her. –
Hagedorn kann sick dat nich verkloorn,
dat se em hofeert un dat de
Fruunslüüd, Fruu Casparius (Beate
Kiupel) un Fruu vun Meisenstein (Meike
Meiners), as dull achter em ran
sünd. He föhlt sick hentrocken noh
Schulze, de so minschlich echt is. Un
ok de Reeder Kesselhuth gefallt em,
un de dree ward gode Frünnen. De
Reeder hett dörblicken loten, dat he
Tobler ganz good kennt, un he will
sick bi den Olen mol för em insetten.
Schulze harr de ärmlichste Komer kregen
un ward schikaneert vun Hoteldirekter
Kühne (Ulrich Faulhaber) un
Portier Polter (Till Huster) un sneden
vun den Pagen (Akif Aydin). Sien ole
Dener Johann, alias Kesselhuth, kann
dat nich mit ansehn, dat sien Herr un
Chef mit den Bessen vör de Hoteldöör
ingang is un fegen mutt. Awers wat
schall he moken. He deelt dat de
Dochter to Huus mit. Un de Dag
kümmt, wo Hilde un Fruu Kunkel (nu
as Tante) in dat Hotel opdükert. Nu is
de Mischung för een Lustspeel perfekt.
Nu ward wedder mol een Ohnsorg-Füüerwark
afbrennt.
Bit to’t End weet Fritz nich, dat de Penner
Schulze de grote Konzern-Chef is,
de em nu in Brood un Lohn bröcht hett.
Un noch weniger weet he, dat düsse
82
Tobler ok noch sien Schwiegervadder
sien ward, denn Hilde un Fritz hebbt
sick in den Hotelklamauk as
Leevspoor funnen. – An’t End vun de
Geschicht, noh den groten Lumpenball,
grault de Gäst un de Direktion
den ”unmööglichen” Schulze wahrraftig
rut. Un he geiht denn ok. Awers he
hett noch een Trumpf in de Dasch: he
will dat Hotel opköpen un Direkter un
Portier vör de Döör setten. Do seggt
em sien Geschäftsleiter, dat em dat
Hotel al lang tohöört. Direkter un Portier
fallt in Ohnmacht. Fritz is dat, de
een’n versöhnlichen Schluss tostann
bringt: He hett een Fruu un een Job
funnen. Un Schulze-Tobler hett een
Fründ un Schwiedersöhn funnen. Op
dütt Glück schall keen Schatten fallen.
Happy End un Sünnenschien un veel
Hannenklappen un ümmer noch mol
den Vörhang op...
Jo, ok Kästner harr sick freit. Villicht
harr he sick dat Stück een beten bissiger
wünscht wegen de Diskussion
üm de Managerverdeensten in
Düütschland un wegen den Skandal,
dat gode Lüüd öber lange Tied keen
Arbeit finnen köönt. Awer dat is jo nu
ok dat Stück, dat öber den Johreswessel
rutgeiht, un dor wüllt de Minschen
keen Problemstücken sehn. Do denkt
se villicht noch mol an den ”Faust” un
bedankt sick denn bi Ohnsorg för de
lichtere Kost.
Dree Mann an de Küst, Ohnsorg-
Premiere: 18. November 2007
Noh Erich Kästner sien’n Roman ”Drei
Männer im Schnee” för dat Theater
trechtmookt vun Charles Lewinsky, op
Platt ümsett vun Günter Harte un Rolf
Petersen. Instudeern: Folker Bohnet,
Quickborn108-1.Korr. 82
25.03.2008, 9:06 Uhr