Genealogia Della Morale - il portale di "rodoni.ch"
Genealogia Della Morale - il portale di "rodoni.ch"
Genealogia Della Morale - il portale di "rodoni.ch"
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
degli atleti abbiamo i nostri martiri; e se volessimo del sangue,<br />
ebbene, ecco <strong>il</strong> sangue <strong>di</strong> Cristo... E che cosa mai ci attenderà nel<br />
giorno del suo ritorno, del suo trionfo!» e così continua, questo<br />
visionario in estasi: «At enim supersunt alia spectacula, <strong>il</strong>le ultimus<br />
et perpetuus ju<strong>di</strong>cii <strong>di</strong>es, <strong>il</strong>le nationibus insperatus, <strong>il</strong>le derisus,<br />
cum tanta saeculi vetustas et tot eius nativitates uno igne<br />
haurientur! Quae tunc spectaculi latitudo! "Quid admirer! Quid rideam!<br />
Ubi gaudeam! Ubi exultem" spectans tot et tantos reges, qui in coelum<br />
recepti nuntiabantur, cum ipso Jove et ipsis suis testibus in imis<br />
tenebris congemescentes! Item praesides (i governatori delle province)<br />
persecutores dominici nominis saevioribus quam ipsi flammis saevierunt<br />
insultantibus contra Christianos liquescentes! Quos praeterea<br />
sapientes <strong>il</strong>los ph<strong>il</strong>osophos coram <strong>di</strong>scipulis suis una conflagrantibus<br />
erubescentes, quibus nih<strong>il</strong> ad deum pertinere suadebant, quibus anemas<br />
aut nullas aut non in pristina corpora re<strong>di</strong>turas affirmabant! Etiam<br />
poetas non ad Rhadamanti nec ad Minois sed ad inopinati Christi<br />
tribunal palpitantes! Tunc magis tragoe<strong>di</strong> au<strong>di</strong>en<strong>di</strong>, magis sc<strong>il</strong>icet<br />
vocales (meglio in voce, urlatori ancora più cattivi) in sua propria<br />
calamitate, tunc histriones cognoscen<strong>di</strong>, solutiores multo per ignem;<br />
tunc spectandus auriga in flammea rota totus rubens, tunc xystici<br />
contemplan<strong>di</strong> non in gymnasiis, sed in igne jaculati, nisi quod ne tunc<br />
quidem <strong>il</strong>los velim vivos, ut qui malim ad eos potius conspectum<br />
"insatiab<strong>il</strong>em" conferre, qui in dominun desaevierunt. 'Hic est <strong>il</strong>le,<br />
<strong>di</strong>cam, fabri aut quaestuariae f<strong>il</strong>ius (come <strong>di</strong>mostra tutto <strong>il</strong> brano<br />
seguente e in particolare anche questa definizione che ci è nota dal<br />
Talmud, della madre <strong>di</strong> Gesù, Tertulliano, a partire da questo punto,<br />
si riferisce agli Ebrei), sabbati destructor, Samarites et daemonium<br />
habens. Hic est, quem a Juda redemistis, hic est <strong>il</strong>le arun<strong>di</strong>ne et<br />
colaphis <strong>di</strong>verberatus, sputamentis dedecoratus, felle et aceto<br />
potatus. Hic est, quem clam <strong>di</strong>scentes subripuerunt, ut resurrexisse<br />
<strong>di</strong>catur vel hortulanus detraxit, ne lactucae suae frequentia<br />
commeantium laederentur.' Ut talia spectes "ut talibus exultes", quis<br />
tibi praetor aut consul aut quaestor aut sacerdos de sua liberalitate<br />
praestabit? Et tamen haec jam habemus quodammondo "perfidem spiritu<br />
imaginante repraesentata. Ceterum qualia <strong>il</strong>la sunt, quae nec oculos<br />
vi<strong>di</strong>t nec auris au<strong>di</strong>vit nec in cor hominis ascenderunt? (1 Cor., 2,9).<br />
Credo certo et utraque cavea (prima e quarta f<strong>il</strong>a o, secondo altri<br />
teatro comico e tragico) et omni sta<strong>di</strong>o gratiora». Per fidem: così sta<br />
scritto.<br />
16.<br />
Concludendo - I due valori "opposti" «buono e cattivo», «buono e<br />
malvagio» hanno combattuto sulla terra una lotta terrib<strong>il</strong>e e<br />
m<strong>il</strong>lenaria: e per quanto sia certo ormai che <strong>il</strong> secondo valore ha da<br />
lungo tempo superato <strong>il</strong> primo, non mancano certo luoghi in cui la<br />
lotta continua ancora e <strong>il</strong> suo esito non è certo. Potremo ad<strong>di</strong>rittura<br />
<strong>di</strong>re che nel frattempo essa è stata portata sempre più in alto,<br />
facendosi sempre più profonda, più spirituale; tanto che oggi non<br />
esiste forse segno più chiaro della «"natura superiore"», della natura<br />
più spirituale, che essere scissi in codesto senso, ed essere ancora<br />
realmente un campo <strong>di</strong> battaglia per quei contrasti. Il simbolo <strong>di</strong><br />
questa lotta, scolpito in una scrittura che è sopravvissuta, chiara e<br />
leggib<strong>il</strong>e, a tutta la storia della umanità, è «Roma contro Giudea,<br />
Giudea contro Roma»: - sino ad oggi non si è dato alcun avvenimento<br />
più grande <strong>di</strong> "questa" lotta, <strong>di</strong> "questa" impostazione del problema,<br />
<strong>di</strong> "questo" contrasto mortalmente ost<strong>il</strong>e. Roma vide nell'Ebreo<br />
qualcosa come la contronatura stessa, come un "monstrum" ai suoi<br />
antipo<strong>di</strong>; a Roma l'Ebreo era ritenuto «"reo convinto" <strong>di</strong> o<strong>di</strong>o contro<br />
tutto <strong>il</strong> genere umano»: a buon <strong>di</strong>ritto, in quanto si ha un <strong>di</strong>ritto <strong>di</strong><br />
riconnettere la salvezza e <strong>il</strong> futuro del genere umano al dominio<br />
assoluto dei valori aristocratici, dei valori romani. E gli Ebrei,<br />
invece, quali erano i loro sentimenti verso Roma? Lo si indovina da<br />
m<strong>il</strong>le segni; ma basta anche soltanto ripensare attentamente