Download het volledig rapport (548 p.) - KCE

viii Evolutie van de uitgaven voor gezondheidszorg KCE reports vol. 15A
Hieruit volgt
(3) groeivoet uitgaven = groeivoet van de gemiddelde kost per geval + groeivoet van
het gemiddelde aantal gevallen per rechthebbende + groeivoet van het aantal
rechthebbenden
Deze uitsplitsing wordt in hoofdstuk 2 apart gegeven voor de algemene en de
zelfstandigenregeling en voor rechthebbenden met en zonder voorkeurregeling. Er
worden ook tabellen opgenomen met het relatieve belang van de verschillende factoren.
Enkele bevindingen springen onmiddellijk in het oog. Het stijgingsritme van het totaal
aantal rechthebbenden blijft over de hele periode redelijk constant en is gemakkelijk te
voorspellen. Het relatieve belang van prijs- en volumewijzigingen is beter te begrijpen
wanneer we teruggaan naar een lager niveau van aggregatie . Dit wordt in hoofdstuk 2
geïllustreerd aan de hand van een grafische voorstelling voor de voornaamste
boekhoudcodes (C-codes). Het is meestal onmiddellijk duidelijk of de evolutie vooral
getrokken wordt door prijs- dan wel door volumewijzigingen (aantal gevallen ).
Een meer gedetailleerde analyse wordt opgenomen voor de uitgavencategorieën C1A
en C5 . De uitgaven voor categorie C1A (Consultaties en bezoeken geneesheren)
worden vooral getrokken door de prijswijzigingen. Tegelijkertijd echter zijn de volumeeffecten
niet te verwaarlozen. Soms zijn die te verklaren door beleidswijzigingen, zoals
de wijzigingen in de regels voor verzekerbaarheid in de periode 1997/1999 waarop we
verder nog terugkomen. In andere gevallen echter zou het kunnen gaan om
gedragseffecten. Zo worden de sterke prijsdalingen in 1997 (het gevolg van lineaire
besparingsmaatregelen) gevolgd door een opvallende stijging van de volume-indicator in
de jaren daarna. Is er een verband? Gelijkaardige vragen kunnen gesteld worden bij de
evolutie van de uitgaven voor categorie C5 (Chirurgie en anesthesie). Hier wordt de
evolutie gedreven door de evolutie van het aantal gevallen. Tegelijkertijd lijkt er echter
een sterk negatief verband te zijn tussen de evolutie van het aantal gevallen en de
gemiddelde kost. Zijn deze evoluties onafhankelijk?
De mechanische opsplitsing van de groeivoeten van de uitgaven in een prijs- en een
volumecomponent is uitgesproken nuttig als een eerste stap. Ze biedt op zichzelf reeds
belangrijke inzichten. Tegelijkertijd werpt ze een veel helderder licht op de
overblijvende vragen. Dit wordt nog duidelijker geïllustreerd wanneer we de effecten
van specifieke beleidsmaatregelen bekijken op het niveau van de nomenclatuurcode.
Analyse van de effecten van beleidsmaatregelen
Wanneer we de evoluties in het verleden willen begrijpen is het in de eerste plaats
essentieel de verschillende beleidsmaatregelen en wijzigingen in de nomenclatuur
gedetailleerd te beschrijven. Dit gebeurt in hoofdstuk 2 in detail voor de periode 1995-
2002. Hierbij wordt een onderscheid gemaakt tussen twee soorten van maatregelen:
Wijzigingen in de regels voor verzekerbaarheid. In 1997, 1999 en 2001 werd
de voorkeurregeling geleidelijk aan tot steeds meer groepen uitgebreid, ook
in het stelsel van de primaire uitkeringsgerechtigden. Bovendien werd in
1998 het residuair stelsel afgeschaft. Dit had vooral gevolgen voor het
regime van de zelfstandigen: de gehandicapte zelfstandigen met recht op
terugbetaling voor kleine risicoÊs werden nu volledig opgenomen in het
regime van de zelfstandigen (en verwijderd uit het residuair stelsel).
Bovendien werden de regels voor erkenning als gehandicapte versoepeld.