De toekomst van de Amsterdamse kantorenmarkt ... - Rooilijn

Rooilijn
Jg. 41 / Nr. 3 / 2008
Column O. Naphta
Ganzendijken
Door alle grote gebeurtenissen van de afgelopen tijd, zoals
het gemodder rond de krachtwijken, het HSL-traject dat al
een jaar of wat ligt te verroesten, de zwak geconstrueerde
bruggen over onze kanalen en de voortgaande verrommeling
van de ingezetenen van het koninkrijk en hun
taalgebruik in het bijzonder, om maar te zwijgen van het
onoverzichtelijk grote aantal tv-uitzendingen waarin die
ingezetenen hun oeverloze relatiegezeur uitventen, is het
tijd voor iets aardigs: de kleine planologie.
Column: Ganzendijken
We starten onze reis in Oost-Groningen waar de demografische
dynamiek de politiek in een wurgende houdgreep
heeft genomen. ‘Ganzedijk heeft geen toekomst’. ‘Ganzedijk
blijft nog even’, ‘blijft voorlopig toch bestaan’. ‘Wethouder
om Ganzedijk afgetreden’. ‘Gedeputeerde afgetreden’, en
ook daarachter zit een Ganzedijkse kracht. Ganzendijken
(let op de meervouds-n) is nu een planologische spelvariant
van ganzenborden: deelnemers dobbelen, verzetten
hun gans, de een verdwijnt in de put, de ander haalt de
finish. En alles is per definitie tijdelijk, ‘blijft nog even’.
Hoezo doet de ruimtelijke ordening er niet meer toe als
de toekomst van dertig huizen en een paardenkop zoveel
vreugde in het leven brengt?
In Limburg kunnen voortaan werknemers uit Midden- en
Oost Europa ‘onbeperkt in tot wooneenheden omgebouwde
stallen en schuren worden gehuisvest.’ Eerder mochten
er maar twintig in het ‘woongedeelte van een boerderij of
op het erf gebouwde schuren’ worden gehuisvest. Zoals
wij allen weten ligt Limburg aan de zuidrand van de Sahel,
waar wonen een kwestie van beschaving is en een grote
sprong voorwaarts wordt gemaakt. Vanwege datzelfde
hoge beschavingspeil verdwijnt in de Haarlemmermeer
‘het rijtjeshuis uit het beeld bij de nieuwbouw.’ Wij worden
verondersteld te begrijpen wat medeburgers in hun taallessen
opsteken.
In Wyldehoarne, een zijtak van Ganzedijk, lopen grootschalige
bouwprojecten keer op keer vertraging op, omdat
ze ‘stuklopen op grondeigenaren en prijzen.’ Wij worden
P. 226
altijd verondersteld te begrijpen wat medeburgers in hun
taallessen opsteken. Dat brengt me op de wethouder van
Hardenberg die op excursie is geweest naar New York (NY)
en wild enthousiast werd van het Central Park. Hardenberg
heeft nu ook zo’n park op de tekentafel. ‘De gedachte
erachter is dat de stad niet langer door de rivier in twee
delen wordt gesneden.’ Die zin vertelt: Hardenberg is een
stad; een stad aan de rivier (google dat zelf even uit); en een
kopie van het Central Park in New York (NY) zorgt ervoor dat
de verwoestende tweedeling van de betrokken rivier wordt
opgeheven. Een best practice dus voor juffrouw Vogelaar,
met kwaliteitsstempel van het door de regering benoemde
topinstituut NICIS.
Een bericht uit de Amerikaanse samenleving, althans het
denkende deel daarvan, althans een hoogleraar in de politieke
wetenschappen, vertelt dat voorsteden slecht zijn voor ons
burgerschap. Het ruimtelijke gedrag van suburbanites leidt
tot erosie van de sociale fundamenten van ons alledaagse
bestaan. En, nog erger: de hiërarchie van dat leven wordt
bepaald door twee zeer ondemocratische instituties: het gezin
en de werkgever. Wat een geluk dat Nederland een door en
door stedelijke samenleving is, zodat we van zulke erosieverschijnselen
verschoond zijn gebleven, speciaal in wat in ons
land altijd zo parmantig ‘de grote steden’ worden genoemd.
Trouwens, in Rijsbergen zijn door de rechter de werkzaamheden
aan de golfbaan ‘de Turfvaert’ stilgelegd. Het is
onduidelijk of de gemeente Zundert daarvoor wel terecht een
vergunning heeft afgegeven. Met de kleine planologie beland
ik zonder uitzondering in een van de voormalige smokkelaarsnesten
aan de Belgische grens. Benieuwd of ze daar
intussen de kwestie permanent bewoning-van-recreatiewoningen
hebben opgelost of gewoon zijn doorgegaan alsof die
er niet was.
Terwijl minister Plasterk van de Lerarensalarissen en
voorzitter Rinnooy Kan van de SER uit een mond roepen dat
er zoveel talent verloren gaat in onze samenleving, biedt dit
overzicht een doorslaand tegenwicht.