Bloemlezingen Staring, Lucebert, Schierbeek - De open ruimte

10 Olijf, noch vijg teelt ons gebied;
Gij gaardet hier, in rauwer lucht,
Min weeldrig blad, min zoete vrucht;
En toch, gij zit, uw lot getroost,
Te midden van uw talrijk kroost;
15 Uw Feesthut staat bij ons geplant,
Als eens in 't Palestijnsche Land.
Drieduizend malen kwam de zon
Terug, waar zij uw jaar begon,
En nog bouwt gij uw loovertent,
20 Als Mozes u heeft ingeprent.
Jeruzalem ligt diep verneêrd;
Des Tempels grondslag omgekeerd;
Verduisterd blijft die gloriedag,
Toen Isrel beider grootheid zag;
[p. 648]
25 Maar eeuwig jong herrijst Uw Tent,
Bij aller volken tal gekend'
Zoo vaak de schaal, aan 's hemels boog,
Der dagen maat weer effen woog.
Wij - tasten rond, in 't ongewiss';
30 Op onze wieg ligt duisternis;
De stond, dat ons Gods wil hier bragt,
Bleef ongevierd; werd niet gedacht!
Maar U heugt, dertig eeuwen door,
Dat u Jehova uitverkoor;
35 Dat, als 't geweld u vluchten deed,
Een reddend spoor het diep doorsneed;
Dat, zonder huisdak, levenslang,
Uw schaar zwierf, op haar kronkelgang;
Waar Vuur- en Rook-zuil voor haar toog,
40 En 't Man haar spijsde van omhoog.
Gij viert het, tot op dezen tijd,
Dat zoo Gods arm u heeft bevrijd.
Dies breng ik, met oprecht gemoed,
Uw Hutje mijnen vredegroet.
45 Wie smalend tot den drempel kwam;
Niet ik, gij Kind van Abraham!
18 Het Isr. nieuwjaar valt kort voor het loofhuttenfeest
36 De tocht door de Rode Zee
40 Man manna
[p. 649]
een geldersch lied
Ik ben uit Geldersch bloed!
Geen vleitoon klinkt mij zoet;
Geen volkstspraak, luttel rond,
Geeft nog de klank terug,