Bloemlezingen Staring, Lucebert, Schierbeek - De open ruimte
Bloemlezingen Staring, Lucebert, Schierbeek - De open ruimte
Bloemlezingen Staring, Lucebert, Schierbeek - De open ruimte
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
zogezegd dit leven vol volkstam verleden<br />
over de aarde die gaan tegen de dood der velen<br />
zoals zij zijn en genoemd het zout der aarde dat niet weet de zuurdesem<br />
[p. 9]<br />
langzaam en het rijzen ver bovenhoofds<br />
zoals de moeders die liggen onder de stenen en de zonen die staan daarvoor<br />
vragend een <strong>open</strong>baring<br />
een dwarshout<br />
een verstandsgrond<br />
een steensoort voor hard beeldhouwwerk<br />
om te zijn wat de vader denkt?<br />
om de voorstelling van de ander?<br />
hij legt gewillig zijn vasten uit tot de grens van haven maar zijn lichtschip<br />
draait tegen het donker de bundels sanskriet op het water der houdende<br />
handen vol tegenwerping en listig bekleed met de trommelslag der vuren hoede<br />
wat er leeft is het leven van allen<br />
wat er sterft is de dood van ieder<br />
er is geen bescherming in de boekdrukkerskunst al schrijft men met zachte<br />
wol van een schaap in koelgesneden woorden met de grondkleur verloren<br />
in de tongen der letters van een niet te schrijven taal<br />
met jeugdherinnering en bijbeeld in de derde persoon<br />
als een opdracht aan allen<br />
een kind schreeuwend om voedsel<br />
dit kind met de moeder der moeder alleen in een dorp<br />
een beweegreden van leven door alle rouw<br />
een hek in de vader die kaarten liet tekenen en les gaf aan oord<br />
geen plek om te wonen<br />
met oude anne alleen in het huis van de buren<br />
zoals de zoon zou zijn eens alleen in een bijgebouw van de steden<br />
en jenever drinkt tot de grondvorm zich wijzigt<br />
een aartsbisdom in zijn hand en een primair verschijnsel<br />
binnen een assurantie schriftuur vol ontvangenis en moederschap 2<br />
de dode ogen die bleven leven met het portret, het gebed en de<br />
portretten... en de schreeuw, de wil, het koppig hoofd van het<br />
kleinkind... WIE HET EINDE NIET HEEFT GEZIEN ZAL DIT GELOOF<br />
NIET BEGRIJPEN...<br />
wie het einde niet ziet en de angst niet het keelknijpen deed<br />
voelen wie niet ziet dat hij einde en wil heeft gezien en het horen<br />
verging aan de ramen van het luiden en de gebroken zuil achter<br />
't toorn en Kama Krishma en Jezus niet leefde<br />
[p. 10]<br />
die zal de boom niet weten en het oordeel niet kennen en de harde mond niet...<br />
en het verstand verliezen zal concepten duisternis tegen het licht brengen...<br />
de lieve ou-vrouw huilt<br />
de lieve ou-vrouw leeft<br />
het lieve ou-huis verdeeld<br />
het ouwe -o-wee-mij huilt<br />
in ik, mij, wij...<br />
ik zal mij moeten geloven in de liefde en de kinderen die in mij<br />
zijn maar de vader zwijgt en trekt aan zijn snor van klein zijn...<br />
ik zou willen geloven en ik geloof in het mij groot zijn en<br />
meer boom dan de bomen... wij weten de lust, wij weten de rust,
Change language