Bloemlezingen Staring, Lucebert, Schierbeek - De open ruimte

mais non mon amour, nous sommes des amants et nous cueillons les
fleurs de la vie... et la vie immortelle... les fleurs immortelles du
sang de la vie coulante, recoulante, et pas si sombre, si sombre, si
mort plus mort qua la wort...
we moeten er komen, we zullen er komen, we moeten hunkemöller
mee lexis er komen, we moeten het radio komen van teele mee visie
zijn, we zullen het so wie so van remise zijn, het zal ona de nood zijn,
het...
HET ZAL ONS DE DOOD ZIJN!
we moeten op tijd zijn, we zullen op tijd zijn, lethargisch van de
tijd zijn, energisch het zweet van de tijd zijn, het weet van me tijd-
schijn, het rein van het mijn en dijn zijn, de weeë wij schijn bij mij
zijn... de greenwich-tijd van het ee pie em zijn... deotheïde van
de tijd zijn, me tijd zijn, me zijn en tijd zijn, o me tijdsein!! 16
ik heb de pest aan jute en al die kerels die iedere dag weer jute maken
in de fabrieken en kantoren en overal waar ze maar niet stil kunnen
zitten want dat is het ze hebben het nooit geleerd de arme donders dat stil
zitten niet en niet om gewoon maar arm te zijn en niet bedonderd
[p. 23]
en daarom doen ze alles tot in de laatste perfectie van waanzin en zien
daarin iets en in die apparatuur die zo mooi werkt dat je er gek van wordt
alleen al van er naar te kijken dat is al meer dan voldoende en het draait
maar door voor je ogen en niemand ziet dat alles je alleen maar tegen
staat omdat je er niets meer in ziet niet kunt
ik heb nog nooit iets redelijks gezien of gehoord
toen ik zestien was braken ze de boel voor je ogen af en leek dat nuttig
en nou liggen ze te meieren dat wij de boel moeten opbouwen en net als zij
en niet zien dat het van 't begin af aan al weer mis is
in 't grote en 't kleine
nee en wij willen dan niet werken en wij zijn bedorven
nee en de jeugd interesseert zich niet en we tonen geen belangstelling en
kankeren op duidelijke etterbuilen want alles zeggen we alles is alleen nog
een geweldige zielige etterbuil en ze kijken er naar door de televisie
en ze zeggen van atoom zus en zo en nou nooit meer oorlog want
en zo zeuren ze door zoals ze al jaren achterelkaar gezeurd hebben
en maar door gaan zich lekker maken
en wij willen niet werken
maar zij zullen werken
zij zullen bouwen
alles hebben ze al gebouwd wat er staat dat we zien en niet zien onder de
grond en boven de grond en straks de maan ook nog verpesten
en wij willen niet werken
wij willen alleen nog lol in de zon en verliefd zijn en mooie meisjes
en geen ernst want als we een gebrek hebben misschien is dat we niet meer
ernstig durven zijn alleen maar bedroefd omdat we bang zijn dat we
in ernst de boel zouden opblazen al die mooie en minder mooie woorden
die zwarte pakken en hogehoeden en die optimistische colbertjagers
en die hele vervloekte rotzooi die zij hier neergepoot hebben en waarvoor
ze zich nog op de borst slaan ook
en ik weet wel het zijn ook mensen en ze doen ook wat ze niet laten
kunnen en moeder de vrouw en alle kinderen en de bazars en de clubs en
het winkelen en de verleiding van wat we zelf maakten net als die ploert
van een paddestoel door die electrische kiektoestellen en ze kijken er naar
en durven zich nog niet eens rot te voelen