Bloemlezingen Staring, Lucebert, Schierbeek - De open ruimte

8 Flora godin van de lente en de bloemen
10 de Eer: bij de hardrijderij; spoor baan
[p. 658]
bij het graf van rhijnvis feith
Ontslapen Bard, ik strengel geen laurieren,
Om 't Marmer op uw Graf:
Een Waardiger moge uw Gedenksteen sieren!
Wie ben ik, dat ik U een eerkrans gaf!
5 Laat mij mijn dank, ter schuldige offerande,
Betalen bij uwe Asch,
O gij, wiens hand de Citer hulprijk spande,
Die 't stil genot van mijne jonkheid was.
Te vaak, uit plicht, mismoedig weggehangen;
10 Te vaak mij wreed ontrukt,
Verwierf zij schaars het loon van grootscher zangen;
De Palm des Roems, op steilen top geplukt.
Maar 't eigen Schoon, dat Uwe Hymnen prezen,
Gaf zij ook haren lof;
15 En achtte nooit een dichtklank rein te wezen,
Die braven griefde, of wereloozen trof.
Door U gewenkt, heb ik haar niet verbroken;
Niet, in mijn smart, vertreên;
Toen Overmoed het vonnis had gesproken!
20 Toen Neêrlands Taal met Neêrlands Naam verdween!
[p. 659]
Gij hoordet mij haar toon naar d'uwen stemmen,
Als weêr, op vrijen grond,
De klauw des Leeuws zich om zijn Zwaard mocht klemmen;
En 't Nieuwe snoer zijn Pijlen vaster bond.
25 Zij bleef gespaard, om u nog dank te geven,
Nu gij verheerlijkt blinkt,
Waar Thirza's Geest uw Geest temoet kwam zweven;
Eloa's Harp bij uw Gezangen klinkt.
1 Bard zanger
13 eigen zelfde
27 Thirza treurspelheldin van Feith; Eloa de eerste der engelen in Klopstocks Messiade
[p. 660]
aan den winter
op den eersten sneeuwdag, in december 1827
Ha, oude Kennis! weer in 't land?
Ontzie een Koudkleum, zoo 't kan wezen: