Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de ...

Hoofdstuk 1: De PET camera
Atoomnummer, dichtheid en gevoeligheid zijn eigenschappen, die met elkaar samenhangen.
Als de gevoeligheid laag is, is er meer detectietijd en/of meer activiteit/dosis nodig voor een
goede telstatistiek. Als het materiaal hygroscopisch is, moet het materiaal daar goed tegen
beschermd worden. Want als het in aanraking komt met water gaat de lichtopbrengst
achteruit. Met de lichtopbrengst wordt het percentage gammafotonen, dat wordt omgezet in
lichtfotonen, bedoelt. De energieresolutie is de maat voor het vermogen om energie te
selecteren. Met “decay time” wordt de tijd aangeduid tussen de interactie van het foton met
het kristal en de scintillatie. Als deze kort is, kunnen metingen snel plaatsvinden. De
stopkracht is de afstand die het foton aflegt voor hij zijn energie afgeeft in het kristal.
De materialen LSO en GSO hebben de meeste voordelen. Echter hebben deze twee de
grootste productiekosten. Bij NaI wegen de voordelen, die het materiaal kent, niet op tegen
de nadelen. BGO is om die redenen het meest gebruikte materiaal voor de kristallen.
§ 1.2.4 PMT’s
(1, 8)
Zoals zojuist al is verteld, wordt elk detectorblok, met daarin 64 kristalelementen, uitgelezen
door vier PMT’s. Een ander woord voor een PMT is een lichtvermenigvuldigingsbuis. Deze
PMT’s bevinden zich aan de buitenkant van de ring. De lichtsignalen, die in de kristallen zijn
ontstaan, worden in een PMT omgezet in een elektrisch signaal. Deze signalen worden
vervolgens versterkt, zodat ook de zwakkere signalen gedetecteerd kunnen worden. De
sterkte van het elektrische signaal, geproduceerd door de PMT, is evenredig aan de energie
die vrij komt.
§ 1.3 De beeldvorming
Voor een uiteindelijke beeldvorming is zowel een transmissie- als een emissiescan nodig. In
de meeste gevallen wordt een Whole Body onderzoek van een patiënt gemaakt. Dit houdt in
dat een patiënt gescand wordt vanaf de kruin tot aan de liezen. Het scangebied wordt
verdeeld in een aantal bedposities. Dit aantal is afhankelijk van de grootte van het FOV en
de toepassing van een overlap. Per bedposities zijn zowel een transmissiescan (T) als een
emissiescan (E) nodig. Om tijd te winnen kan de scanvolgorde TEETTEET worden
aangehouden, zodat de transmissiebronnen niet telkens opnieuw uit hun beschermende
houders gehaald hoeven te worden, wat tijd wint. Ook moeten er “blank” scans gemaakt
worden. Dit houdt in dat de transmissiebronnen een scan maken zonder een patiënt of object
(blank) in het FOV. Deze scan kan gebruikt worden als een kwaliteitscontrole voor de sterkte
van de transmissiebronnen (maandelijks uitvoering) en de technische staat van de
detectoren (dagelijkse uitvoering). De verhouding van de “blank” scan tot de transmissiescan
geeft een attenuatie correctiefactor aan. (8)
§ 1.3.1 De transmissie scan
(1, 8, 41)
Als eerste wordt dus een transmissiescan gemaakt. Voor het maken van deze scan wordt
een coïncidentiemeting gedaan aan de hand van externe positronen emitterende bronnen.
Dit zijn de in paragraaf 1.2.1 behandelde staafbronnen. Als de meting begint, worden de
bronnen uit hun afschermende houders gehaald. Ze draaien dan gedurende een bepaalde
tijd om het lichaam van de patiënt. Het merendeel van de fotonen gaan door het lichaam en
bereiken de tegenoverliggende detectoren. Het tijdsbestek waarin deze staafbronnen
Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de regio Zuid.
12