Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de ...

§ 2.9.2 De pathologie (10)
Hoofdstuk 2: De indicaties voor een PET onderzoek
Oesophaguscarcinoom kan grofweg verdeeld worden in twee soorten tumoren: het
plaveiselcelcarcinoom en het adenocarcinoom. Het plaveiselcelcarcinoom gaat uit van de
cellaag die de binnenkant van de slokdarm bekleedt en ontstaat vooral in het middelste en
onderste deel van de slokdarm.
Het adenocarcinoom ontwikkelt zich uit een klierbuisvormende cellaag die zich in de loop
van de jaren in de slokdarm heeft gevormd door een chronische blootstelling aan maagzuur.
Adenocarcinoom ontstaat vrijwel altijd in het onderste deel van de slokdarm.
§ 2.9.3 Oorzaken en risicofactoren (9)
Bij adenocarcinoom ligt de oorzaak vaak in de aanwezigheid van een barrett-oesophagus.
Roken en gebruik van grote hoeveelheden alcohol draagt bij aan een verhoogde kans op het
ontstaan van een plaveiselcelcarcinoom van de oesophagus. Ook een tekort aan vitamine
A,B,C en D is een belangrijke factor voor het ontstaan van een oesophaguscarcinoom.
Bij adenocarcinoom ligt de oorzaak vaak in de aanwezigheid van een barrett-oesophagus.
§ 2.9.4 De symptomen (9)
De symptomen van oesophaguscarcinoom verschijnen vaak pas in een gevorderd stadium.
De belangrijkste symptomen bij een oesophaguscarcinoom zijn pijn bij eten en een slechte
passage van voedsel. Als het voedsel de oesophagus niet meer goed passeert zal dat over
het algemeen betekenen dat een belangrijk deel van de slokdarm is opgevuld door tumor.
Ook pijn is meestal een laat symptoom, omdat de oesophaguswand zelf geen pijn kan
waarnemen en pijn bij een oesophagus dus meestal pas gevoeld zal worden wanneer de
tumor zich buiten de oorspronkelijke grenzen van de oesophagus heet uitgebreid.
§ 2.9.5 De metastasering (10)
Metastasering van de oesophagus kan op drie manieren plaatsvinden, namelijk via lokale
verspreiding, lymfatische uitbreiding en hematogene verspreiding.
Lokale verspreiding:
Lokale verspreiding kan ik alle richtingen gebeuren, dit kan aanleiding geven tot symptomen
als dysfagie (slikstoornis) Dit is meestal het eerste symptoom dat tot diagnose zal leiden.
Een meer zwerende tumorgroei kan gedurende lange tijd weinig of geen symptomen geven
en kan aanleiding zijn tot infiltratie in de mediastinale structuren, zoals de linker
stambronchus, de trachea, aorta, pericard of de wervels.
Lymfatische uitbreiding:
Een van de specifieke karakteristieken van de slokdarm is een bijzonder dicht netwerk van
submucosale lymfevaten. Daardoor kunnen gemakkelijk en vroegtijdig uitzaaiingen ontstaan
naar de lymfeklieren gelegen langs de slokdarm, waarbij frequent ‘skipping’ van
lymfeklierstations voorkomt. De regionale lymfeklieren van de cervicale slokdarm zijn de
cervicale lymfeklieren inclusief de subclaviculaire klieren. De lymfeklieren voor de
intrathorocale slokdarm zijn de mediastinale en perigastrische klieren.
Hematogene verspreiding:
De meest frequente orgaanmetastasen worden gevonden in lever, longen, botten en
bijnieren.
Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de regio Zuid.
37