Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de ...

More documents

Recommendations

Info

Hoofdstuk 2: De indicaties voor een PET onderzoek 2. De indicaties voor een FDG-PET onderzoek De eigenschappen van FDG maken dat FDG-PET voornamelijk in de oncologie gebruikt wordt voor de diagnostiek en stagering van verschillende tumoren. Het lichaam maakt gebruik van glucose als energieleverancier. FDG vertoont grote overeenkomsten met glucose. Doordat in tumorcellen veranderingen optreden in het stofwisselingsmechanisme vindt een verhoogde FDG-uptake plaats. Naast de oncologie wordt de FDG-PET scan ook gebruikt in de cardiologie en bij verdenking op een ontsteking. In dit hoofdstuk worden de ziektebeelden beschreven, waarbij er een aanleiding was om een FDG-PET scan aan te vragen. Deze beschrijving is volgens de inventarisatie van de database met aanvragen van de vier ziekenhuizen, die meededen met het onderzoek. (zie hoofdstuk 3) De inventarisatie leverde 22 verschillende groepen op (zie bijlage 2). De, hierna 18 uitgewerkte groepen, zijn in dezelfde onderverdeling uitgezet. Hierdoor begint het bij oncologie, daarna cardiologie en als laatste diversen. ONCOLOGIE § 2.1 Colorectaalcarcinoom § 2.1.1 De anatomie (2, 11, 23) Tot de colorectaalcarcinomen worden de carcinomen van het colon, het rectum en van het canalis analis gerekend. De dikke darm is gemiddeld 150 centimeter lang en in de doorsnede is hij ongeveer zeven centimeter breed. Dit deel van het spijsverteringskanaal is gelegen in de onderbuik en is op te delen in de onderdelen: het caecum, het colon, het rectum en het canalis analis. Het colon is het langste onderdeel van de dikke darm. Het colon is op te delen in het colon ascendens, het colon transversum, het colon descendens en het colon sigmoideum. Het rectum is een ongeveer 15 centimeter lang deel van de dikke darm. Het canalis analis is ongeveer 4 centimeter lang. Dit laatste deel van de darmbuis mondt uit in de anus. (zie figuur 1) Figuur 1: De dikke darm (23) Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de regio Zuid. 17
§ 2.1.2 De pathologie (10, 11, 23 ) Hoofdstuk 2: De indicaties voor een PET onderzoek Het adenocarcinoom is veruit de belangrijkste vorm bij het ontstaan van het colorectaalcarcinoom. Heel soms is er sprake van een plaveiselcelcarcinoom of een carcinoïd. Het adenocarcinoom gaat uit van de mucosacellen of klierepitheelcellen. Als men spreekt over colorectaalcarcinomen, gaat het in 25% van de gevallen om een rectumcarcinoom. De rest is grotendeels te wijden aan het coloncarcinoom. 75% van deze tumoren bevinden zich in de laatste 40 centimeter van het colon. (10) Het coloncarcinoom heeft een aanzienlijk betere prognose dan het rectumcarcinoom. § 2.1.3 Oorzaken en risicofactoren (10, 23) Een exacte oorzaak is niet aan te reiken. Wel zijn er een aantal darmaandoeningen te noemen, die het risico verhogen. Dit zijn zoal het hebben van poliepen, een eerder behandeld coloncarcinoom, chronische ontstekingen, erfelijkheid en leef- en eetgewoonten. Darmpoliepen, die in de meeste gevallen goedaardig zijn, kunnen in de loop der jaren kwaadaardig worden. Ook mensen die al eerder behandeld zijn voor een colorectaalcarcinoom lopen een hoger risico dat het gezonde darmweefsel een kwaadaardig gezwel gaat vormen. De chronische aandoening, colitis ulcerosa, kan een verhoogde kans op gezwelvorming hebben, zoals ook de ziekte van Crohn, mits deze aandoening de dikke darm bijna volledig heeft aangetast en als de ziekte langer dan tien jaar bestaat. Erfelijkheid speelt geen grote rol bij het ontstaan van colorectaalcarcinomen, hoewel bij twee ziektebeelden wel sprake is van erfelijkheid. Hierbij gaat het om het Hereditair Non-Polyposis Colorectaal Carcinoom (HNPCC) wat ongeveer 5% van de patiënten treft. Ook het Familaire Adenomateuze Polyposis (FAP) treft ongeveer 1% van de gevallen. Als er gekeken wordt naar eventuele risicofactoren, dan is recent aangetoond dat het dagelijks eten van meer dan 160 gram rood vlees en vleeswaren de kans op het krijgen van een colorectaalcarcinoom verhoogd. Ook komt deze aandoening vaker voor bij mensen met overgewicht en bij mensen die weinig lichaamsbeweging hebben. Ook roken en het dagelijks drinken van drie of meer glazen alcohol kan het risico verhogen. § 2.1.4 De symptomen (23) De symptomen treden pas na verloop van tijd op. Ook zijn deze afhankelijk van de plaats waar de tumor zich bevindt. Als de tumor zich bevindt aan het begin van de dikke darm, worden er klachten ondervonden, zoals het zich vermoeid en duizelig voelen door bloedarmoede, vage buikpijn en het hebben van een gevoelige plek in de buik. De bloedarmoede wordt veroorzaakt door een chronisch bloedverlies dat niet opgemerkt wordt. Klachten die ontstaan als de tumor zich bevindt aan het eind van de dikke darm, het rectum, zijn voornamelijk verstopping, afwisselend verstopping en diarree, bloed en slijm bij de ontlasting en aandrang om naar het toilet te gaan, maar dat er niks komt. § 2.1.5 De metastasering (10, 23) Als de tumor groter groeit, kan het door de verschillende lagen van de darmwand heen groeien. Naar mate de tumor verder groeit, wordt de kans, dat cellen los kunnen raken, groter. Deze losrakende cellen veroorzaken via de lymfe en/of het bloed de kans op metastasering. Via de lymfe kan het metastaseren naar de lymfeklieren of via het bloed naar bijvoorbeeld de longen, de lever of het skelet. Ook kunnen de losgeraakte cellen zich naar Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de regio Zuid. 18
Page 1 and 2: Het vergelijken van de FDG-PET indi
Page 3 and 4: Samenvatting Het vergelijken van de
Page 5 and 6: §2.3 Hoofd-halstumoren 22 §2.3.1
Page 7 and 8: 3. Opzet van het onderzoek 58 §3.1
Page 9 and 10: Figuur 1.1: Positronemissie en anni
Page 11 and 12: Hoofdstuk 1: De PET camera Voor de
Page 13 and 14: Hoofdstuk 1: De PET camera Atoomnum
Page 15 and 16: § 1.4.1 Eigenschappen van 18 F-FDG
Page 17: Hoofdstuk 1: De PET camera afgespli
Page 21 and 22: Hoofdstuk 2: De indicaties voor een
Page 35 and 36: § 2.7.5 De metastasering (23) Hoof
Page 39 and 40: § 2.9.6 Cijfers (21) Hoofdstuk 2:
Page 41 and 42: § 2.11.2 De pathologie Figuur 10:
Page 55 and 56: § 2.15.2 De pathologie (23, 30) Ho
Page 57 and 58: DIVERSE Figuur 1: Scan van het hart
Page 59 and 60: 3. Opzet van het onderzoek Hoofdstu
Page 61 and 62: Hoofdstuk 3: Opzet van het onderzoe
Page 63 and 64: Hoofdstuk 4: De vergelijking van de
Page 69 and 70:
percentage 3,5 3 2,5 2 1,5 1 0,5 0
Page 71 and 72:
percentage 30 25 20 15 10 5 0 Grafi
Page 73 and 74:
Hoofdstuk 4: De vergelijking van de
Page 75 and 76:
5. Vergelijking met de literatuur H
Page 77 and 78:
Hoofdstuk 5: Vergelijking met de li
Page 79 and 80:
Hoofdstuk 6: De prognose voor het D
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Hoofdstuk 7: Conclusie De stijging
Page 87 and 88:
12. Weissman F., e.a. Stralingsfysi
Page 89 and 90:
Bijlage 2: De onderverdeling van de
Page 91 and 92:
Tabel 2.1.1: De verdeling in groepe
Page 93 and 94:
Bijlage 4: De resultaten van de ind
Page 95 and 96:
Bijlage 6: De onderverdeling van de
Page 97 and 98:
percentage Tabel 7.1.5: Het percent
Page 99 and 100:
% Tilburg Breda Den Bosch Eindhoven
Page 101 and 102:
leeftijd 66 64 62 60 58 56 gemiddel
Page 103 and 104:
4. Radiofarmacon Preparaat : F-18-f
Page 105 and 106:
Het vergelijken van de FDG-PET indi
Page 107 and 108:
Het vergelijken van de FDG-PET indi
Page 109 and 110:
Longcarcinoom Tilburg Breda Den Bos
Page 111 and 112:
Oesophaguscarcinoom Aantallen Tilbu
Page 113 and 114:
Bijlage 14: Onderverdeling van de i
Page 115 and 116:
aantal Grafiek 15.1.4: De overige a
show all

Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?