Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de ...

Hoofdstuk 1: De PET camera
moeten draaien, wordt bepaald door het aantal transmissiecounts, die gedetecteerd moeten
worden. Hierna worden de bronnen weer terug in hun houders geplaatst.
Met behulp van deze scan kan bepaalt worden hoeveel verzwakking heeft plaatsgevonden in
een bepaald deel van het lichaam. Zodoende kan de scan gebruikt worden om te kunnen
corrigeren voor de verzwakking in de individuele emissiemeting. In een 3D-mode is de
transmissie ook belangrijk voor de scattercorrectie. Per bedpositie is één transmissiescan
nodig.
§ 1.3.2 De emissiescan
(8, 41)
De emissiescan is het belangrijkste van een PET onderzoek. Voor deze scan is de detectie
van de coïncidenties nodig. Zoals in paragraaf 1.1.3 al is uitgelegd, worden hiervoor de true
en random events gebruikt, die ontstaan uit het verval van positronemitters. Aan de hand van
deze gegevens kan een 3D-reconstructie gemaakt worden van de patiënt.
Bij een onderzoek van het hele lichaam, een Whole Body onderzoek, is er per bedpositie
één emissiescan nodig. Men past in dit geval wel een overlap van de bedposities toe om
randartefacten te voorkomen. Voor een Whole Body onderzoek is een gemiddelde van
zeven of acht bedposities nodig.
§ 1.3.3 De reconstructie
(1, 8, 37)
Om 2D- beelden te kunnen herleiden uit de gegevens, moet een reconstructie worden
toegepast. Hiervoor kunnen twee reconstructietechnieken worden gebruikt, zijnde de
analytische en iteratieve reconstructietechniek.
De analytische methode heeft als voordeel dat zij eenvoudig en snel is. De enige
parameter die ingesteld dient te worden is het type filter.
De iteratieve methode is nauwkeuriger, maar vereist aanzienlijk meer rekentijd dan
de analytische methode. (1)
Door de optelling van de afzonderlijke transversale sneden die verkregen worden, na
reconstructie, kan een 3D-beeld worden gereconstrueerd. Wat je afbeeldt, is als het ware
een vertekend beeld, omdat je de annihilatieplaats afbeeldt, terwijl je eigenlijk de plaats wil
weten waar de werkelijke positronemissie heeft plaatsgevonden. Deze plaats wijkt maximaal
vijf millimeter af van de plaats die afgebeeld wordt.
Bij de analytische reconstructiemethode worden de beelden gefilterd om de geregistreerde
activiteitsverdeling te corrigeren voor ruis en statistische fluctuaties. Tegenwoordig worden
hiervoor het Butterworth-filter, het Lowpass filter en het Hanningfilter het meest gebruikt.
§ 1.4 Het radiofarmacon 18 F-FDG
Fluordeoxyglucose (FDG) is een positron emitterend radiofarmacon, waarmee het
glucosemetabolisme in onder andere de hersenen, het hart en tumoren zichtbaar gemaakt
kan worden.
Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de regio Zuid.
13