Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de ...

Hoofdstuk 2: De indicaties voor een PET onderzoek
het duodenum en loopt horizontaal verder tot zijn staart reikt tot aan de milthilus.
Verder is hij op te delen in de caput, het corpus en de cauda. Het exocriene aandeel
van de pancreas produceert een sap en dit wordt via de ductus pancreaticus en/of
de ductus pancreaticus accersorius naar het duodenum getransporteerd. De ductus
pancreaticus is 2 millimeter dik en loopt door het orgaan heen. Normaal gesproken
mondt hij, samen met de ductus choledochus uit in het duodenum ter plaatse van de
papilla duodeni major. Vaak, in 97% van de gevallen, is er ook de ductus
pancreaticus accesorius ontwikkeld, die uitmondt in de papilla duodeni minor. (zie
figuur 11)
Figuur 11: De galblaas, lever en pancreas
§ 2.12.2 De pathologie
(4, 10, 11, 23)
Het galblaascarcinoom is de meest voorkomende tumor van de galwegen. Het
adenocarcinoom is daarbij de meest voorkomende vorm.
Het meest voorkomend primair levercarcinoom is het hepatocellulair carcinoom,
kortweg HCC. In onze westerse wereld komen veel frequenter secundaire
levertumoren voor, als metastasen van tumoren elders in het lichaam.
Omdat de pancreas uit diverse soorten cellen bestaat, kunnen er ook diverse soorten
carcinomen ontstaan. De meest voorkomende soort is het adenocarcinoom. Dit
carcinoom gaat uit van de klierbuisjes. Een carcinoom ontstaat in 2/3 deel van de
gevallen in de kop van de pancreas en men noemt dit dan ook het
pancreaskopcarcinoom. Omdat de kop te midden van de galwegen en het duodenum
ligt, is niet altijd duidelijk vanuit welk weefsel de tumor is ontstaan en men spreekt
dan van een peri-ampulaire tumor. Deze vorm kan uitgaan van de ductus duodeni
major, de distale ductus choledochus of het duodenum.
§ 2.12.3 Oorzaken en risicofactoren
(10, 23)
Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de regio Zuid.
42