Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de ...

§ 2.1.2 De pathologie
(10, 11, 23 )
Hoofdstuk 2: De indicaties voor een PET onderzoek
Het adenocarcinoom is veruit de belangrijkste vorm bij het ontstaan van het
colorectaalcarcinoom. Heel soms is er sprake van een plaveiselcelcarcinoom of een
carcinoïd. Het adenocarcinoom gaat uit van de mucosacellen of klierepitheelcellen.
Als men spreekt over colorectaalcarcinomen, gaat het in 25% van de gevallen om een
rectumcarcinoom. De rest is grotendeels te wijden aan het coloncarcinoom. 75% van deze
tumoren bevinden zich in de laatste 40 centimeter van het colon. (10) Het coloncarcinoom
heeft een aanzienlijk betere prognose dan het rectumcarcinoom.
§ 2.1.3 Oorzaken en risicofactoren
(10, 23)
Een exacte oorzaak is niet aan te reiken. Wel zijn er een aantal darmaandoeningen te
noemen, die het risico verhogen. Dit zijn zoal het hebben van poliepen, een eerder
behandeld coloncarcinoom, chronische ontstekingen, erfelijkheid en leef- en eetgewoonten.
Darmpoliepen, die in de meeste gevallen goedaardig zijn, kunnen in de loop der jaren
kwaadaardig worden. Ook mensen die al eerder behandeld zijn voor een
colorectaalcarcinoom lopen een hoger risico dat het gezonde darmweefsel een kwaadaardig
gezwel gaat vormen. De chronische aandoening, colitis ulcerosa, kan een verhoogde kans
op gezwelvorming hebben, zoals ook de ziekte van Crohn, mits deze aandoening de dikke
darm bijna volledig heeft aangetast en als de ziekte langer dan tien jaar bestaat. Erfelijkheid
speelt geen grote rol bij het ontstaan van colorectaalcarcinomen, hoewel bij twee
ziektebeelden wel sprake is van erfelijkheid. Hierbij gaat het om het Hereditair Non-Polyposis
Colorectaal Carcinoom (HNPCC) wat ongeveer 5% van de patiënten treft. Ook het Familaire
Adenomateuze Polyposis (FAP) treft ongeveer 1% van de gevallen.
Als er gekeken wordt naar eventuele risicofactoren, dan is recent aangetoond dat het
dagelijks eten van meer dan 160 gram rood vlees en vleeswaren de kans op het krijgen van
een colorectaalcarcinoom verhoogd. Ook komt deze aandoening vaker voor bij mensen met
overgewicht en bij mensen die weinig lichaamsbeweging hebben. Ook roken en het dagelijks
drinken van drie of meer glazen alcohol kan het risico verhogen.
§ 2.1.4 De symptomen (23)
De symptomen treden pas na verloop van tijd op. Ook zijn deze afhankelijk van de plaats
waar de tumor zich bevindt. Als de tumor zich bevindt aan het begin van de dikke darm,
worden er klachten ondervonden, zoals het zich vermoeid en duizelig voelen door
bloedarmoede, vage buikpijn en het hebben van een gevoelige plek in de buik. De
bloedarmoede wordt veroorzaakt door een chronisch bloedverlies dat niet opgemerkt wordt.
Klachten die ontstaan als de tumor zich bevindt aan het eind van de dikke darm, het rectum,
zijn voornamelijk verstopping, afwisselend verstopping en diarree, bloed en slijm bij de
ontlasting en aandrang om naar het toilet te gaan, maar dat er niks komt.
§ 2.1.5 De metastasering
(10, 23)
Als de tumor groter groeit, kan het door de verschillende lagen van de darmwand heen
groeien. Naar mate de tumor verder groeit, wordt de kans, dat cellen los kunnen raken,
groter. Deze losrakende cellen veroorzaken via de lymfe en/of het bloed de kans op
metastasering. Via de lymfe kan het metastaseren naar de lymfeklieren of via het bloed naar
bijvoorbeeld de longen, de lever of het skelet. Ook kunnen de losgeraakte cellen zich naar
Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de regio Zuid.
18