Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de ...

Hoofdstuk 2: De indicaties voor een PET onderzoek
Primaire tumoren ontstaan vanuit de hersenen, terwijl secundaire tumoren metastasen zijn
naar het zenuwstelsel vanuit ergens anders in het lichaam gelokaliseerde tumoren. Er
worden verschillende manieren gebruikt om een indeling te kunnen maken. De meest
recente indeling van tumoren van het centrale zenuwstelsel is volgens de WHO-indeling van
1993.
Hersentumoren volgens de WHO-indeling:
1. tumoren van neuro-epitheliale oorsprong
2. tumoren van craniale en spinale zenuwen
3. tumoren uitgaande van de meningen
4. lymfomen en hematoompoëtische tumoren
5. kiemceltumoren
6. cysten en tumor gelijkende aandoeningen
7. tumoren in het gebied van de sella turcica
8. lokale uitgroei van regionale tumoren
9. metastasen
De meest voorkomende hersentumoren zijn de tumoren afkomstig van neuro-epitheliale
oorsprong. Daarom worden alleen deze hieronder behandeld.
Neuro-epitheliale hersentumoren
Gliomen
Van primaire hersentumoren zijn gliomen de meest voorkomende groep. Zij ontstaan vanuit
het gliale weefsel binnen de hersenen. De tumor kan vanuit verschillende type gliacel
(steuncel) opgebouwd zijn, deze kun je onderscheiden in de volgende subtypen:
astrocytomen, oligodendrogliomen en ependymomen. In tegenstelling tot de meeste tumoren
ergens anders in het lichaam, zaait een glioom bijna nooit uit naar andere organen.
Astrocytomen zijn de meest voorkomende groep gliomen, deze zijn onder te verdelen in vier
verschillende graden:
Astrocytoom graad 1, dit betreft een goedaardige aandoening waarbij de patiënt na volledige
chirurgische verwijdering als genezen beschouwd kan worden. Deze vorm wordt ook wel
pilocytair astrocytoom genoemd. Het betreft ongeveer 30% van de hersentumoren. Het
astrocytoom graad 1 is en duidelijk afgrensbare tumor ten opzichte van het omliggende
hersenweefsel. Ze komen overal in de hersenen voor, maar bevinden zich voornamelijk in de
buurt van de kleine hersenen en de oogzenuw. Deze tumoren worden vooral veel gezien bij
kinderen.
Astrocytomen van de graden 2,3 en 4 zijn allen infiltratieve tumoren met een oplopende mate
van groeisnelheid. Astrocytoom graad 2 wordt het ‘laaggradig’ astrocytoom genoemd en
astrocytoom graad 3 en 4 zijn ‘hooggradig’ ofwel maligne astrocytomen. De maligne
astrocytomen maken ongeveer 50% uit van alle gliomen. Astrocytomen van graad 2,3 en 4
worden vaak aangeduid als ‘diffuse’ astrocytomen. Dit is te danken aan de infiltrerende
groeiwijze van deze tumoren en impliceert dat zij nooit volledig chirurgisch verwijderd kunnen
worden. Voor astrocytoom graad 4 wordt meestal de term glioblastoma multiforme (GBM)
gebruikt.
Binnen de groep van glioblastoma multiforme kan er een onderscheid worden gemaakt
tussen twee typen:
Type 1 GBM, ontstaat vanuit een laaggradig astrocytoom dat maligne degeneratie
heeft ondergaan.
Type 2 GBM, ontstaat spontaan, dit type komt vaker voor bij ouderen en vertoont een
nog agressiever gedrag dan type 1.
Het vergelijken van de FDG-PET indicaties in vier afdelingen in de regio Zuid.
20